Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)

[Achernar]

Еден ден ќе се сокријам во твојот молк, а и ти во мојот, ќе постоиме секогаш насмеани во таа нашата тишина единствена, дур не го допреме ковчегот на времето.

 

[Achernar]

И димот од цигарата е некако повкусен испреплетен со мислите за тебе, што не значи дека треба и ти да запалиш една, да уживаме заедно.

 

[Iris*]

Otrovale me, usne tvoje zle
Kao neka fina, doza heroina
Na tebe se svako, navukao lako
Upadne u krizu, ako nisi blizu...

 

[Iris*]

Ни сто присутни не можат да го заменат твоето отсуство.Не знаев колку ми значиш се додека не почна да ми недостигаш.

 

[Saladin]

Во една скоропрочитана книга книга го пронајдов крстопатот, оној истиот кога пред неполни 6 години се мислев дали го избрав вистинскиот пат.

“We leave something of ourselves behind when we leave a place, we stay there,
even though we go away. And there are things in us that we can find again only by going back there.” ​

Финтата е што, кога еднаш ќе го минеш тој крстопат, трасата ти е веќе позната, ги знаеш тие чувства дека се минато завршено време. И ти остава само една блага носталгична насмевка.

 

[Iris*]

Ми даваш дури и повеќе од тоа што ми треба.
Бев тажна-ми подари среќа,
Бев депресивна-ми подари песна,
Бев лута-ми подари мир,
Бев вознермирена-ми подари спокој,
Бев сама-ми подари љубов,
Не барав ништо-а ми даде се.

 

[Achernar]

И папучиве да ми ги побараш ќе ти ги дадам иако без нив ќе бидам само сенка

 

[Prashina]

Vo ochite tvoi se ogleduvav , vo mirisot se opivav i vo oginot go gorev svojot neprebol. Tamu nekade vo drugo vreme na pozadinata od medaljata narecena zivot ti pripagjav, ne mozejki da razberam vo koja sfera ziveeme da sme istovremeno edna dusha vo dve tela razdeleni.
Bez lanci vrzana okolu tvoite noze i koga sakas i koga nesakas da me vlecesh vojnicki vo site svetovi.
Oslobodi se , oslobodime ako mozes.Kaj i da sme isti sme ti lice, ja opacina i obratno.

 

[Solstice]

А ги гледам околу мене сите нешто глумат заљубени, у комфорт зона врски. Демек нашле soulmate. Да осетат пола од тоа што јас го чувствувам за тебе, одма би раскинале. Како бе така, толку лесно им излага од уста тоа "те сакам"? Го фрлаат наоколу ко горен дел од целофанот од кутија цигари. Ко да мораат. А не им се лутам нив уствари, туку на самиот себе. Што се заљубив во некоја со која никогаш нема да бидам. Ама тоа е, мазохистот во мене бара помија, свиња гнасна. На себе па и не мора да мислам. Ќе издржам некако до лето, после тоа ќе морам да се навикнам. Ни се погодиле скроз различни патишта. Прави асимптоти.
И како тоа зошто не сум те разбудил? И тие моменти ли ќе ми ги снема? Пфф, нема шанса, ќе бидам перница.
Спиј мирно.

 

[Achernar]

Те љубам проклето, поинаку не знам.