Утопија е ова чекањево да дојдеш и да ти кажам што имам да ти кажам. Одисеја е низ непознати мисловни патишта кои некаде водат и никаде не одведуваат. Ми недостигаш. Проблемот е што со тебе се чувствувам целосно и кога долго време не сум во твое друштво како да фали оној дел од мене што се вика совест и што се вика разумност. Ако тргнеме од она дека секој има на едното рамо ѓаволче, на другото ангелче... замисли ги нашите души како една силуета на чии рамења седиме јас и ти, малечки, ти си ангелчето, јас сум ѓаволчето(ако можам себе си да се именувам во деминутив). Ти си подобрата мојата верзија, јас твојата скица... откако те познавам па сѐ до денес тоа го чувствувам и тоа го мислам.
Те чекав со денови за да ти кажам дека нема зошто да чувствуваш вина... дека нема зошто да се чувствуваш валкано, нечесно...
Исто така сакам да знаеш дека ... оваа наша историја не е валкана... чиста е, јас понекогаш ја валкам со мојот налудничав нарав, но... односот меѓу нас... е чист како утринска роса, како самовилска солза...
Само ти и јас ја знаеме суштината на оваа историја, затоа што јас и ти ја пишуваме... и ја пишуваме со фундаменталноста на нашите постоења... дури и тука да прекине нашиот однос, тука да заврши нашето меѓусебно комуницирање... свесна си дека нашите души ќе продолжат да си испраќаат вибрации... бидејќи знам дека оваа емоција која ја чувствувам кон тебе е поисконска од што и да е друго... Не е љубов телесна, не е страст, не е фатална привлечност...
Еднаш ти цитирав дел од книга „Ти си ми мене приказна со преубав почеток и не знам каков крај, можеби слеп.“ Овој пат ќе ја изменам и надоградам оваа реченица. Ти не си ми мене приказна, ти си моето архе, а архе според филозофијата е основата на сѐ. Ти си ми мене енграм во мозокот кој постоел штом сум се родил. Ти си ми мене архетип... сум те чувал врежана во мислите и мозокот и само требало да дојде денот кога од тој неупотребен енграм ти ќе избиеш на површина и ќе засениш сѐ што претходно сум знаел и мислел.
Како може такво чувство, таков однос да биде валкан, неправилен, грешен?
