Знаеш, полека но сигурно чекориш кон прагот на мојата толеранција. Цело време се обидувам да останам смирена и да го поднесам секој твој удар и да го претворам во нешто убаво. Не можам повеќе, ме измори. Сфаќам дека сите овие години живеев во заблуда дека си тоа што ми треба, а секој ден ми го докажуваш спротивното. Да имаше малку совест и грам грижа можеби ќе знаеше што имаш покрај себе, но полека сѐ губиш. Кога повредуваш научи еднаш да се извиниш, не боли. Гордоста тргни си ја на страна, те влече надоле. Жалам само што дозволив сите овие години да пропаѓам мислејќи дека не заслужувам подобро од тебе, ти така ме научи.