Не знам кога сум била 100% сигурна што би ти кажала во одредена прилика. Пак ја направи истата грешка, јас пак најдов начин да те придобијам. Не ми одговара поинаку да изреагирам моментално. Нели веќе дојде денот кога повеќе ја заслужуваш мојата неискрена прегратка отколку мојата искрена болка и воздржаност, пиши си пропало. Тоа што си вообрази дека си којзнае кој бидејќи направив толку нешта за да ја сочувам нашата љубов ќе го сфатам како комплимент за мене, која чест е да те сака некоја како мене, а потценување за тебе што очигледно не сметаш дека заслужуваш таков третман од жена и не го доживуваш како нешто нормално и секојдневно. Отсега натаму, моите мисли ќе бидат мистерија за тебе, моите чувства - неистражена територија со забранет пристап.
И што ако ме надмудри? И што ако ти успеа да направиш да се чувствувам лошо? Доби нешто од тоа? Поважно е човеек да е љубезен, поважно е да е човек човечен. Лошото ќе натежне над доброто и? Мислиш дека ќе имам сила да се потрудам да ти ги разберам причините? Нема веќе старата песна. Сега сум сè уште во шок, бидејќи мислев тие такви твои епизоди останале дел од минатото. Па последнава година и нешто така и изгледаше. Но,
пак се вратив во реалност. Само да излезам од првичниов шок. А за после? Ќе си видиш и самиот.
