Пишувам за тебе, разговарам за тебе, те замислувам, те сакам....Друго па и не можам.
Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
Завиткај ме длабоко во твојата душа, и врзи панделка со твоите раце. Дозволи ми да се стопам во тебе, да се слеам во твојот здив.
Твоја сум.
Твоја сум.
Понекогаш кога ќе поминам покрај некој среќен пар, ми текнува на нас. Секогаш си мислам камо да беше тука покрај мене, а не јас сама да талкам на една страна, а ти сам на друга. Велат, дека далечината може да има и позитивно значење, можеш подобро да сфатиш колку некој ти недостига, колку ти е важен, сепак јас би рекла друго е кога ти е блиску. Јас секогаш велам дека сум силна, да, деновите брзо поминуваат, ќе поминат уште малку.
Зошто не можам да ти верувам?
Што мислиш ти,кога ќе се изгуби довербата,колку е потребно да се врати во потполност?
И дали и тогаш би ти верувала?
Или и тогаш останавува тенок слој од ѕидот како заштита??
Интуиција,ли е?
Кажи ми..
Што мислиш ти,кога ќе се изгуби довербата,колку е потребно да се врати во потполност?
И дали и тогаш би ти верувала?
Или и тогаш останавува тенок слој од ѕидот како заштита??
Интуиција,ли е?
Кажи ми..
Последна промена:
Дали може истата личност која го скршила срцето да го состави? Баш тоа прашање ми помина низ мислите кога те видов .
Како потполно да се предадеш на некој , да го опуштиш секој мускул и секој нерв и да веруваш дека работите се сменети ?
Штета , баш штета на тоа што го прокоцка за некој што не вреди!
Како потполно да се предадеш на некој , да го опуштиш секој мускул и секој нерв и да веруваш дека работите се сменети ?
Штета , баш штета на тоа што го прокоцка за некој што не вреди!
Ти, и кога не би ми недостасувала, би ми недостасувало твоето недостасување.
Можеби бев нечија,можеби сеуште сум........но душава секогаш ти припаѓала тебе макар и кога би те немала за навек.
Како сон од детските ноќи се јавуваш и ме воскреснуваш од постела. Страв,кој несвесно сум го потискала во милиметарското ќоше на срцето. Страв дека ќе ја изгубам љубовта.А кога и таа ќе замине,со себе ќе ги понесе сите спомени кои последниве 625 денови ме одржувале во живот. Ми требаш како надеж на болен на постела,како сонце што продира зад облакот. Се сепнувам додека со навлажнети очи те испраќа во заборав.Некаде таму,каде судбината ќе те одвее…Тука,каде јас останувам.Туѓ и сечиј. Непреболен,а сеуште мој. Ти,јас ,иднината и сегашноста стоиме на едно тромеѓе,а сме четворица.
Ти заминуваш,јас останувам,иднината доаѓа,сегашноста бега. И лимес кој тежнее кон бесконечност има решение. Само нашево претставува енигма за времињата во недоглед. Затрупано од правливи ветришта,корозирано од поројни дождови што надвиснале над глава. И една мокра силуета во немирот на ноќта,што се отцепува од својата половина. А таму над градот,татнежот на возовите одѕунува,додека железните влечуги се сведоци на најгрозоморниот злостор што човештвото го здогледал-убиство на една љубов,сторено од немоќ и страст.
Ти заминуваш,јас останувам,иднината доаѓа,сегашноста бега. И лимес кој тежнее кон бесконечност има решение. Само нашево претставува енигма за времињата во недоглед. Затрупано од правливи ветришта,корозирано од поројни дождови што надвиснале над глава. И една мокра силуета во немирот на ноќта,што се отцепува од својата половина. А таму над градот,татнежот на возовите одѕунува,додека железните влечуги се сведоци на најгрозоморниот злостор што човештвото го здогледал-убиство на една љубов,сторено од немоќ и страст.
Те сакам како што никогаш немав храброст да ти признаам. Себе или тебe исто е,кога пак индиректен предмет ни го кои денот.
Се радувам кога со присуство ќе ме израдуваш. Живеам за дните кога макар и на миг погледите ќе ни се сретнат.Незнам каква е оваа љубов по дефиниција,но дефинирај го срцево мое. Гори по тебе и наместа набрекнува. Постојат сништа несонети и спомени посолени. Едни зашто останале само мечта,други зашто очите го кажале зборот. И така е,се додека тебе сеедно ти е,се додека мене рамнодушноста ми се гуши во секирации. Не знаеш, си се научил сите да ти угодуваат. Е редно е,да покажеш што знаеш. Зашто додека ти правиш обид да покажеш,некој веќе ми докажал."
Се радувам кога со присуство ќе ме израдуваш. Живеам за дните кога макар и на миг погледите ќе ни се сретнат.Незнам каква е оваа љубов по дефиниција,но дефинирај го срцево мое. Гори по тебе и наместа набрекнува. Постојат сништа несонети и спомени посолени. Едни зашто останале само мечта,други зашто очите го кажале зборот. И така е,се додека тебе сеедно ти е,се додека мене рамнодушноста ми се гуши во секирации. Не знаеш, си се научил сите да ти угодуваат. Е редно е,да покажеш што знаеш. Зашто додека ти правиш обид да покажеш,некој веќе ми докажал."