Кога е времето вака врнежливо и лудо, седам и со кафето размислувам за ролеркостерот наречен живот.
Посебно ме погоди кога ги прочитав вестите за сите млади луѓе кои животот го загубија во сообраќајни несреќи во изминатиов период, што ме натера да размислувам кој е виновник за тоа што овој свет прерано го напуштија многу луѓе во тинејџерските години. Сфатив дека најлошиот коктел не е лонг ајленд, туку комбинацијата на адолесцент, алкохол и бесна кола со многу коњски сили. Сум го поминала тинејџерстовото и можам да им бидам само благодарна на моите родители што не ми дале да возам автомобил тогаш. Мислам дека делумно родителите ја носат вината затоа што за да им угодат на децата, им даваат таква моќ, а тие уште немаат доволно развиен мозок за да сфатат колку е ризично да се управува со автомобил кога во крвта имаш алкохол од над дозволено количество на промили.
Не сфаќаат дека со тоа само им одмагаат, еве шоферот на колата во случајот каде што излетаа во реката, се проба да си го одземе животот. Тие родители кои му го дале клучот нему, сега ќе мораат да го гледат своето дете како цел живот носи на совест смрт на 3 луѓе.
И сум за казни. И тоа многу поголеми. И одземање на возачки дозволи. Ако некој направи прекршок, казни го да не може зад волан да седне уште минимум една година, па може повеќе ќе им дојде умот. Или пак нека се забрани лица под 25 години да можат да возат после 10ч. навечер. Знам дека ниедно не е совршено решение, меѓутоа ова што се случува е страшно. Десетици луѓе умреа од ова во последниве 2 месеци. И срце ме боли кога ќе прочитам дека тоа се деца на 16 - 23/24 години...