Младо момче, кое било дел од африканско племе, видно луто и растажено му пришло на својот дедо и му раскажало како едно друго детенце било неправедно кон него.
Дедото, низ горка насмевка, започнал да му раскажува:
И јас понекогаш чувствувам омраза кон оние кои многу земаат, кои не жалат за своите дела. Но, омразата тебе те уништува, а не го повредува твојот непријател.
Омразата е како да земеш отров и да чекаш некој друг да умре. Многу пати сум се борел со тоа чувство.
Тоа е како да имаш два волка во тебе.
Едниот е добар, не повредува, живее во согласност со опкружувањето, се бори само кога има простор за тоа. Тој е полн со љубов, мир, радост, надеж и љубезност.
Другиот пак, е волк полн со бес. И најмалата ситница го вади од такт, со сите е во постојана борба, па дури и без причина. Тој не може да мисли, затоа што е заслепен од омразата. Тој е спој од лутина, љубомора, завист, лаги и инфериорност.
Некогаш, тешко e да живееш со два волка во тебе. Еве моите, на пример, се во постојана битка кој да доминира со мојата душа. Нивната борба никогаш не престанува!
Момчето исплашено, но искрено прашало: Дедо, а кој ќе победи?
Оној кој ќе го храниш почесто, низ насмевка му одговорил.
мнофу ми се дпадна оваа приказна , животот е борба постојана