Сакам да кажам/Сакам да прашам
- Автор на темата Mila Kunis
- Време на започнување
Обично често се растажувам за туѓи несреќи, ама ова е нешто што не можам да го заборавам. Ми стои како грутка и на ништо друго не можам да мислам.
Пред недела дена, бев до еден маркет покрај пазарот во Битола, а таму застанато едно дедуле, мило, со тажни очи и продаваше некои шарени цвеќенца за украси. Додека чекав да испазаруваат, го посматрав цело време и толку ми падна жал, стварно не можам да објаснам колку многу. Имав нешто ситно 300 ден мање више во мене.
Тргнав накај него да му ги дадам. Сметав дека е таков човек што би му го дала и цело лото да ми се паднеше во тој миг.
Не сакав да го навредам и решив да му купам цвеќенца за 300 денари.
-Здраво дедо.
Едвај се воздржував да не заплачам. Толку добрина, напатеност, чувства и човечност не сум видела никаде во други очи.
- Глув сум јас, не слушам ништо.
Ми рече со насмевка, како да се му е погодено, како да не треба да проживува удобна старост дома, на топло, место да продава цел ден шарени стапчиња на минус степени, облечен само со слабо палтенце на кое му поминало векот.
Му ги дадов парите и сакав да се тргнам, готова бев да заплачам...
Почна да доаѓа по мене.
- Земи ги сите. Сите се 350, ама имаш 3 од мене гратис. И те молам кажи ми колку е саат со прсти, зошто јас не знам да гледам на саат и не знам да читам ако ми напишеш.
-Еден е дедо.
Му покажав со прст и го гушнав, а солзи ми се тркалаа по лице. Да, заплачив на сред центар за некој што прв пат го видов.
Да имав, ќе му дадев се....
-Не можеш да ги плачеш ти сите несреќи. Сенешто има по светот. Има многу полошо...
Ми рече некој од моите на враќање.
Знам, има и сум видела и полошо, некој ќе рече па и не е толку лошо, човек што продава на пазар. Ги има многу такви.
Ама, во човекот има нешто посебно. Нешто што ме тера да мислам и да се секирам. Нешто што заслужува да му се помогне, бар да го проживее животот што му останал достоинствено и удобно...
Кога можеме да се луксузираме со различни штикли, различна облека, различен накит што ќе одговарал на се тоа, можеме и да помогнеме на некого.
И сакав да прашам, го знае ли некој тој дедо?
Има ли некој идеа како да му помогнам?
(И нешто што жално е што морам да го напоменувам секогаш кога ќе пишам пост тука. Немам задни намери со постов и ве молам не го употребувајте во иднина во никој случај, иронично или саркастично вметнат. Нит сакам да се правам добродушник, нит сакам нешто друго да кажам што не е кажано погоре. Не сум баш добра душичка, гледам, жалам и одминувам и заборавам, само него морам да му помогнам, зошто не можам да го заборавам)
Пред недела дена, бев до еден маркет покрај пазарот во Битола, а таму застанато едно дедуле, мило, со тажни очи и продаваше некои шарени цвеќенца за украси. Додека чекав да испазаруваат, го посматрав цело време и толку ми падна жал, стварно не можам да објаснам колку многу. Имав нешто ситно 300 ден мање више во мене.
Тргнав накај него да му ги дадам. Сметав дека е таков човек што би му го дала и цело лото да ми се паднеше во тој миг.
Не сакав да го навредам и решив да му купам цвеќенца за 300 денари.
-Здраво дедо.
Едвај се воздржував да не заплачам. Толку добрина, напатеност, чувства и човечност не сум видела никаде во други очи.
- Глув сум јас, не слушам ништо.
Ми рече со насмевка, како да се му е погодено, како да не треба да проживува удобна старост дома, на топло, место да продава цел ден шарени стапчиња на минус степени, облечен само со слабо палтенце на кое му поминало векот.
Му ги дадов парите и сакав да се тргнам, готова бев да заплачам...
Почна да доаѓа по мене.
- Земи ги сите. Сите се 350, ама имаш 3 од мене гратис. И те молам кажи ми колку е саат со прсти, зошто јас не знам да гледам на саат и не знам да читам ако ми напишеш.
-Еден е дедо.
Му покажав со прст и го гушнав, а солзи ми се тркалаа по лице. Да, заплачив на сред центар за некој што прв пат го видов.
Да имав, ќе му дадев се....
-Не можеш да ги плачеш ти сите несреќи. Сенешто има по светот. Има многу полошо...
Ми рече некој од моите на враќање.
Знам, има и сум видела и полошо, некој ќе рече па и не е толку лошо, човек што продава на пазар. Ги има многу такви.
Ама, во човекот има нешто посебно. Нешто што ме тера да мислам и да се секирам. Нешто што заслужува да му се помогне, бар да го проживее животот што му останал достоинствено и удобно...
Кога можеме да се луксузираме со различни штикли, различна облека, различен накит што ќе одговарал на се тоа, можеме и да помогнеме на некого.
И сакав да прашам, го знае ли некој тој дедо?
Има ли некој идеа како да му помогнам?
(И нешто што жално е што морам да го напоменувам секогаш кога ќе пишам пост тука. Немам задни намери со постов и ве молам не го употребувајте во иднина во никој случај, иронично или саркастично вметнат. Нит сакам да се правам добродушник, нит сакам нешто друго да кажам што не е кажано погоре. Не сум баш добра душичка, гледам, жалам и одминувам и заборавам, само него морам да му помогнам, зошто не можам да го заборавам)
СДК Ме иритира зборот очекувам напишан оТчекувам.
Јас искрено,прв пат го среќавам овде во твојот пост ...
Да,книги се подаруваат на оние кои се љубители на пишаниот збор,а не на некој што ќе му користат за потпала на ќумбето за правење ајвар
Можеби некој и го пишал во порака на мобилен, може и го видела во оглас во весник, па тука си олеснила душа дека и смета.И јас првпат го среќавам овој лапсус...
Толку ли е битно и мора да биде пишано до перфекција каде и што?
Таман работа дека треба да цепидлачиме, далеку од тоа...Можеби некој и го пишал во порака на мобилен, може и го видела во оглас во весник, па тука си олеснила душа дека и смета.
Толку ли е битно и мора да биде пишано до перфекција каде и што?
Само ми беше чудно ...
Сите имаме по некоја мува во главата ама има и од оние кои имаат по цело осило.
Едно време актуелна беше реченицата,,Не прави му го на другиот она што не сакаш тебе да ти го прават,,.
Сега е актулна,,Е добро де,јас ти го направив сто пати,немора сега се да ми се врати,јас решив да се сменам,,.
Душегрижници за мојата иднина милион,поготово во делот за бракот.
Пазете да не залутате по мој пат по кој вие мислите дека чекорам.
Крај краева,само да сте живи и здрави.
Дефинитивно по којзнае кој пат,директните навреди се само момент на слабост и немоќ.
Ништо друго.
Едно време актуелна беше реченицата,,Не прави му го на другиот она што не сакаш тебе да ти го прават,,.
Сега е актулна,,Е добро де,јас ти го направив сто пати,немора сега се да ми се врати,јас решив да се сменам,,.
Душегрижници за мојата иднина милион,поготово во делот за бракот.
Пазете да не залутате по мој пат по кој вие мислите дека чекорам.
Крај краева,само да сте живи и здрави.
Дефинитивно по којзнае кој пат,директните навреди се само момент на слабост и немоќ.
Ништо друго.