Среќата на мојата егзистенција, можеби нејзината единственост, се темели врз нејзината судбина: ако се изразам во облик на загатка, јас веќе умрев како мојот татко, како мојата мајка уште живеам и стареам.
Ecce Homo
Фридрих Ниче
(преводот е од Тони Науноски, издадено од Ѓурѓа. Катастрофа превод.)