Национални кујни
Не постои македонска, српска бугарска или грчка кујна. Она што се перцепира како такво се само локални модификации на блискоисточните кулинарски традиции поради неочекуваниот престој на османлиите на балканот пет и пол века. Сарма, ориз-тава, баклава, грав, мусака, разни манџи, ајвари и пинџури ги има низ цел балкан, блиски исток и северна африка.
Наведенава кулинарска традиција е со сомнителен квалитет а освен тоа од нутриционистичка гледна точка е прав дебакл. Намирниците се убиваат од варење, печење и пржење при што не останува ништо од првобитните корисни состојки. За приготвување на одредено јадење се потребни околу 9 часа што е реликт на времињата кога жените седеле по дома и готвеле по цел ден. Денес е крајно непрактична. И нездрава. Дури се сомневам дека широко распростанетата ментална инертност и сеопшта тупавост на рајата која вирее на териториите на кои владее оваа храна е директно поврзано со начинот на уништување храна познато како рандом балканска `национална` кујна.
Слично е и со т.н. `италијанска` кујна која се состои од тесто.....во 1001 вид.
Иако може да се каже дека одредени јадења имаат добар вкус, посебно оние со месо.
Посебно ако се земат во предвид антички традиционални растенија кои се користат. Ок, тоа што се донесени во Европа од Јужна Америка е друга работа (компир, домат, ПИПЕРКА, тиква, сончоглед, ПЧЕНКА, јагоди etc.... ) Доматите се користат тука некои стотина години онака како што ги користиме денес...