Дали (често) оговарате?
Настојувам да не оговарам воопшто. Ако нешто ми пречи кај некого (и имам валиден доказ и правилна причина) тогаш сметам дека повеќе ќе направам ако се соочам со самата личност, наместо да зборувам зад нејзин грб. Но ми се има случено да почнам да оговарам, или да се најдам во ситуација каде (пример) 2/3 пријатели/пријателки оговараат некоја личност. Најчесто кажувам: И што направивме/направивте сега што го/ја нарековме/нарековте _____? Утре сменет/а ќе дојде и светот ќе биде подобро место зошто ние/вие немаме/немате попаметна работа?
Дали некогаш сте биле мета на оговарање и зошто?
Не гледам зошто би ме оговарал некој. Има каде-каде поинтересни луѓе од мене со по интересни животи. Сепак, мислам дека сум бил, но да кажам зошто - можеби ќе згрешам. Сигурен сум дека тие кои ме оговарале (ако ме оговарале) имаат валидна причина зошто токму мене ме одбрале.
Што мислите за тие што оговараат?
Мислам дека се кукавици затоа што немаат доволно храброст да му кажат на некого што мислат за него во лице.
Мислам дека се подмолни затоа што дозволуваат некој да ги смета за пријатели кога тие ја гледаат таа личност како непријател.
Мислам дека се глупави затоа што сметаат дека ако потрошат еден час оговарајќи некого - постигнале нешто добро и завршиле голема работа.
Како сте реагирале доколку сте биле мета на оговарање и за се тоа сте дознале?
Ми пречело, едно време... Се додека не престанало да ми пречи.
Зависи од кој-каков живот води - но животот е убав, понекогаш животот станува чуден и интересен. Најважно - животот е еден. Со нови настани, нови интересни луѓе, нови случки, нови работи. Обврски, сериозни проблеми.. Па снемува место и снемува време за јас сега да седнам и да мислам дали некој мене ме оговара и зошто не ме сака и како (и дали) треба да реагирам сега кога знам дека Јанко/Петко/Марко рекле нешто лошо за мене.