Кога зборев за дискотеки и турбо-фолк. Таа корелација ја направив гледајќи го ноќниот живот во Кичево.
Не знам колку знаете. Ама ние, сакале или не сакале, имаме две дискотеки(и тоа, тоа се дискотеки кои преку ден се кафулиња а навечер од еднаш се транформираат во дискотеки и работат до утро). Сакал или не, ради друштво некогаш морам да излегувам таму затоа што од екипа од 20 души не можам јас да бидам црната овца што ќе вика„Не, не одиме таму, не можам да ја поднесам атмосферата ќе одиме вооооо Мезе бар“.
Е сега, кога ќе отидам таму што гледам?
Гледам еден куп млади деца, алкохолот и цигарите пред нив и стојат. Да да, во цел локал ако можеш да видиш двајца или тројца да се размрдани. Другите стојат.
До некаде и ги разбирам, затоа што на таква турбофолк музика тешко кој може да фати ритам во движењето. Затоа што почнува тупс тупс тупс и мислиш треба да се тресиш и потоа почнуваат зурлите, некој тежок звук, и се здрвуваш не знаеш кој ритам да следиш...
Значи - затоа ги поврзав дискотеките со турбофолк музиката, затоа што искрено во Кичево не се сеќавам да имало поинаква свирка освен тоа.
Е сега, исто така има и мали кафулиња што ја тераат мојата шема. Чалгии, џез, блуз, рок, метал... ама таквите кафулиња празни се...
Ете го спомнав во постот погоре Мезе барот, тоа е место каде што често има метал свирки и... не се сеќавам кога било полно, и што е најстрашно и луѓето што се внатре се најчесто моја генерација и тек тук по некое помладо детенце...
И навистина ми доаѓа да се запрашам...зошто не се опуштат на нешто квалитетно. Во ред, сфаќам различни вкусови. Сфаќам, и знам дека турбо-фолкот постоеше од секогаш. Ама знам дека не бевме толку фокусирани во него и само во него...
И сега back in the time кога јас бев тинејџер, постоеше Енигма и беше дискотека во која... не гледав укочени деца што не се помрднуваат од место. Гледав разиграност. Гледав палавост... Гледав младост..
За во другите градови не знам како е....