Постоеше еден долг период кога како да бев заборавила да плачам.Можеби бев среќна,можеби не дозволував ништо да допре до мене,не знам.
Ама затоа пак овие месеци надокнадувам за тоа.Премногу сум емотивна,знам да се расплачам на музика,филм,но ништо не ме расплакува повеќе од тешки,болни зборови кажани од луѓе кои ми значат многу во животот. Тоа знае најмногу да ме скрши,и после тешко се опоравувам а уште потешко заборавам.