Пак ќе го тупам на темава. Шта чеш, сум била во тие води, знам како е. 
Во никој случај не е лузерски менталитет. Секој победува и губи ебаго. И серка ме фаќа од тоа лицемерие што ги величаат и ги прават безгрешни кога ќе тепаат, цитирам „Ау, Перо ѕвер, министер за одбрана/Браво Влатче, цепи тројки, херој/Леле Чековски непробивен ѕид, мајстор итн“ а кога ќе изгубат ги прават ко најглупи лајна. Општо за секој спорт сме такви.
Е тоа е баш она лузерското во нас. Ко демек ние победници во се` па не смееме да си дозволиме да изгубиме.
Ако одиме според таа логика, пораз беше и 4то место на Европско. И тоа каков пораз. Ни го помандаа.
Влеговме во најдобри 4, ама на крај при сета дадена мака, си дојдовме со топките во раце.
Оно за мене не е пораз, ние допрва има да стекнуваме искуство и да се докажуваме, ама ете, пусто Македонче, се качи ли вошка на рошка - готово, само победа ќе признава иако до вчера било во лајна покриено на тоа поле.
Ама еве, како ги пречекаа? Ко најголеми херои кои се вратиле со медаљи на врат од по 3 кила чисто злато.
Кој ги пречека? Истите тие кои сега ги плукаат и изиграваат поголеми професионалци од нив.
Не сега јас ау експертот да солам памет или да се правам курац ипол, ама секој малку што се разбира, ќе ја приметеше и тактиката и неколку фатални грешки, што всушност не беа грешки на нашиве.
Антиќ доби 2 лични на ич никаква основа, буквално никаква. Гечевски и Чековски добија лични во напад иако требаше Домениканците да ги добијаат тие лични. На Бо кога не му го важеа кошот, беше ко демек лична во напад, а уствари Домениканецот се втури во него од позади. Бо исто го начукаа на мртва, никому ништо. Илиевски и Самарџиски го кркаа во фаца, и шуќур Самарџиски еднаш или два пати доби слободна, ама затоа уште најмалку три не доби.
А потоа прерачунајте ги сите нивни добиени слободни од чисто што сме ги прошишале со рака над косата или што тие нам ни се втуриле, па уште добиле слободни - добивате над 15 подарени поени.
Поклончињата во комбинација со вистинската агресивност која ја покажаа во второ полувреме беше фатална за нашава исцрпеност и стравот дека ќе добиеме уште лични и ќе појдат курбан најефективните играчи.
А тоа и беше целата финта. Да се ослободат од Антиќ и Самарџиски, и после откако ќе ги исцрпат другиве со лажна надеж, да ги пуштат НБА лигашите Гарсија и Хофорд (кои прво се правеа ко демек фатени), и да ни го расплачат мамичето.
Не е оправдување ова. Слаба игра покажавме после и честито победа нека им е. Ама не е сосема чиста.
И нема што толкаво чудење „Ау, сме воделе со +20, па не победиле со +10“, па голем полов орган, за НБА професионалци не е тоа ништо да се постигне, а што ние летавме и подлегнавме на нивната камуфлажа дека се слаби - тоа е друго.
И не, не ме мрзи да пишувам на долго и широко за област која ми е позната.
Во никој случај не е лузерски менталитет. Секој победува и губи ебаго. И серка ме фаќа од тоа лицемерие што ги величаат и ги прават безгрешни кога ќе тепаат, цитирам „Ау, Перо ѕвер, министер за одбрана/Браво Влатче, цепи тројки, херој/Леле Чековски непробивен ѕид, мајстор итн“ а кога ќе изгубат ги прават ко најглупи лајна. Општо за секој спорт сме такви.
Е тоа е баш она лузерското во нас. Ко демек ние победници во се` па не смееме да си дозволиме да изгубиме.
Ако одиме според таа логика, пораз беше и 4то место на Европско. И тоа каков пораз. Ни го помандаа.
Влеговме во најдобри 4, ама на крај при сета дадена мака, си дојдовме со топките во раце.
Оно за мене не е пораз, ние допрва има да стекнуваме искуство и да се докажуваме, ама ете, пусто Македонче, се качи ли вошка на рошка - готово, само победа ќе признава иако до вчера било во лајна покриено на тоа поле.
Ама еве, како ги пречекаа? Ко најголеми херои кои се вратиле со медаљи на врат од по 3 кила чисто злато.
Кој ги пречека? Истите тие кои сега ги плукаат и изиграваат поголеми професионалци од нив.
Не сега јас ау експертот да солам памет или да се правам курац ипол, ама секој малку што се разбира, ќе ја приметеше и тактиката и неколку фатални грешки, што всушност не беа грешки на нашиве.
Антиќ доби 2 лични на ич никаква основа, буквално никаква. Гечевски и Чековски добија лични во напад иако требаше Домениканците да ги добијаат тие лични. На Бо кога не му го важеа кошот, беше ко демек лична во напад, а уствари Домениканецот се втури во него од позади. Бо исто го начукаа на мртва, никому ништо. Илиевски и Самарџиски го кркаа во фаца, и шуќур Самарџиски еднаш или два пати доби слободна, ама затоа уште најмалку три не доби.
А потоа прерачунајте ги сите нивни добиени слободни од чисто што сме ги прошишале со рака над косата или што тие нам ни се втуриле, па уште добиле слободни - добивате над 15 подарени поени.
Поклончињата во комбинација со вистинската агресивност која ја покажаа во второ полувреме беше фатална за нашава исцрпеност и стравот дека ќе добиеме уште лични и ќе појдат курбан најефективните играчи.
А тоа и беше целата финта. Да се ослободат од Антиќ и Самарџиски, и после откако ќе ги исцрпат другиве со лажна надеж, да ги пуштат НБА лигашите Гарсија и Хофорд (кои прво се правеа ко демек фатени), и да ни го расплачат мамичето.
Не е оправдување ова. Слаба игра покажавме после и честито победа нека им е. Ама не е сосема чиста.
И нема што толкаво чудење „Ау, сме воделе со +20, па не победиле со +10“, па голем полов орган, за НБА професионалци не е тоа ништо да се постигне, а што ние летавме и подлегнавме на нивната камуфлажа дека се слаби - тоа е друго.
И не, не ме мрзи да пишувам на долго и широко за област која ми е позната.
р играме ние ако сите се толку посилни од нас? Да се трудиш и на пола натпревар да се откажеш? Подобро е да губат цел натпревар со некој поен минус, отколку да се случи таков пресврт. Тактиката на противниците упалила? Ги измориле нашите кутри кошаркари? Тогаш факт е дека е нивна заслужена победа, попаметни се.
