Наместо да спијам и утре да не бидам ко гроб ја си седам и си мислам со кој да разговарам , и си викам зш кога можам да си пишам иако утре ќе ја избегнувам темава на форум, највероватно зш хормоните удриле во глава па мислите во 1 после полноќ ми одат 300 на саат.
Не ми е јасно како може човечкиот ум да оди од една димензија во друга, од незамарање до 300 филма што би било ако би било, што нормално дека несакам да ги раскаажувам бидејќи на некој психата ќе му ја изреметам. И така мојов замина во 285 димензија и чекам да се врати, и наместо да си уживкам што работите секогаш може полошо да бидат , а сум успеала да ги направам подобри и биднало ете пополека, ја пак упорно влакно во сено барам , ебати перфркционизмот, а не дека нешто фали се е супер .
Ми се јаде сладолед , да знаеш дека сега да има ќе седнам пред печка и ќе јадам сладолед до 4 сабајле.
И да се вратиме на димензијата, зошто си го тупам мозочево, кога знам дека сум способна за мн повеќе , или моето кружење во место и страв да не пропуштам нешто , или страв да не се убавово замине кога ќе огрее сонце.
Не ми се работи утре , сакам да заминам некаде на ден два три , само се мислам каде, дали Маврово, дали некаде во друг град , да сменам околина и да наполнам батерии, алкални се моиве ама полначот бавно полни така да повеќе време ќе ми треба. 290та стасав, сите легнаа да спијат, време ќе е и јас а?
Ај белким ќе помине чувствово, до пред една недела бев силна ѕид ќе срушев со глава, сега некако прашалник ставам на себе.
300 стаса одам јас , бај.