Извадоци од книги

[Lady*]

Со текот на времето полека ќе се измори од оваа практика. Ќе и стане премногу заморно да се потсеќа на спомените, да си го освежува помнењето, повторно да си го оживува она што веќе одамна умрело.Ќе пристигне и денот, всушност многу години подоцна кога Лејла повеќе нема да жали по тоа што го изгубила. Или барем не толку често; ни одблизу. Ќе дојде денот кога деталите на неговото лице ќе почнат да се губат од нејзината меморија, кога таа повеќе нема да се пресекува штом на улица ќе слушне некоја мајка како вика Тарик по своето дете. Нема да и недостига како што и недостигаше сега, кога болката за него постојано ја придружуваше - како фантомска болка на некој со ампутирана нога.
Илјада неверојатни сонца - Калед Хосеин

 

[i_wanna_fly]

Contentment and happiness didn't exist in my life for more than a few moments at a time, and they were really illusionary. There was always something hidden. Lying in wait to spring up and ruin everything.

P.S. Не знам од која книга е, штета што немам запишано. Извадено од приватната архива на извадоци.

 

[Давор]

Тој украде уште еден поглед ,од безбедносни причини,и гледаше додека џемперот уште еднаш се лизна по нејзината клучна коска, паѓајќи надолу, задевајќи го, прогонувајќи го, откривајќи се повеќе и повеќе кремаста кожа и нежни свилени прерамки кои можеше да ги искине со заби.
Рамо.Тој овде полудуваше поради ебено рамо.
Тивко опцу.
-И што е проблемот со тој џемпер?Има ли причина поради која не може да остане облечена?Го купила ли во погрешна големина? Сериозно, некој треба да фрли палто врз таа жена.

 

[Змејче]

"Би сакала пак да бидам девојче и пак да го живеам својот живот. Страдав непотребно. А среќата што ја почувствував не беше вистинска среќа. Можев да живеам поинаку. Кога бев на твоја возраст, дедо ми ми купи белегзица со рубини. Ми беше голема и ми се лизгаше од рака. Беше голема речиси како ѓердан. Подоцна ми кажа дека намерно му рекол на златарот да ја направи така. Нејзината големина требаше да ја симболизира неговата љубов кон мене. Колку повеќе рубини, толку поголема љубов. Но, не можев да ја носам. Не ја носев воопшто. Поентата на се' што кажав е дека ако сега ти подарев белегзица, три пати ќе мерев колку ти е широка раката.
Со љубов,
Твојата баба"

извадок од "Екстремно гласно и неверојатно блиску" на Џонатан Сафран Фоер

 

[Saladin]

Можеш да излезеш задоволен од книжарницата, ти што мислеше дека е завршена ерата во која човекот се` уште може да очекува нешто од животот. Носиш со себе две различни очекувања кои ветуваат денови на пријатни надежи: очекување содржано во книгата - читање книга што си нестрплив да го продолжиш - и очекување содржано во оној телефонски број - повторно да ги чуеш час острите час придушените вибрации на оној глас, кога ќе одговори на првото твое јавување, наскоро, ама не, уште утре, со провиден изгово на книгата, за да ја прашаш дали и` се допаѓа или не, за да и` кажеш колку страници си прочитал или не си, за да и` предложиш да се видите.

Кој си ти читателе, колку години имаш, каква е твојата семејна состојба, професија, заработувачка, би било индискретно да те прашувам. Твоја работа, не ти се мешам. Она што е битно, душевната состојба со која сега, во интимноста на твојот дом, се обидуваш да го воспоставиш совршениот мир за повторно да се задлабочиш во книгата: ги испружуваш нозете, ги собираш, повторно ги испружуваш. Но нешто се сменило од вчера. Твоето читање веќе не е осамено: Мислиш на читателката која во истиов миг ја отвора книгата, ете како врз романот што треба да го прочиташ се поставува веројатноста на еден роман што треба да го доживееш, продолжение на приказна со неа, или подобро: почеток на можна приказна. Ете како веќе си поинаков од вчера, ти кој тврдешедека претпочиташ книга, нешто црвсто што стои тука, јасно дефинирано, што може да се користи без ризик, наместо проживеано искуство, секогаш недостижно, испрекинато, полно со спротивности. Значи ли тоа дека книгата постанала орудие, канал за комуникација, место за средба? Сигурно поради тоа нема да се намали влијанието на читање врз тебе: напротив, сега неговата моќ е зголемена.

Цитати од „Ако една зимска ноќ, некој патник...“ од Итало Калвино.

 

[dreamydreamer]

...Човечкиот живот главно се дели на три основни периода.Во првиот, човекот дури не ни помислува дека ќе остари, ниту дека времето поминува, ниту дека од првиот ден, во кој се раѓаме, одиме кон еден единствен крај.Кога поминува првата младост, почнува вториот период, во кој човекот ја сфаќа кревкоста на сопствениот живот и, тоа што сопрво е само немир, расте во него како море од недоумици и неизвесности што ќе го следат до крајот на животот.Најпосле, на крајот од животот, почнува третиот период, оној во кој се прифаќа стварноста и, сообразно на тоа, резигнација и чекањето...

,,Принцот на маглата''-Зафон

 

[Pica pica]

Јас сум скулптор

Јас сум скулптор,творец на облици.
Секој миг сочинувам идоли.
Тука патем,пред тебе,ти топам.

Можам да кренам стотици
и да ги вдахнам со дух,
но кога во ликот ги гледам,
сакам сите да ги фрлам в оган.

Душата ми се прелева во твојата и се слева.
Драга ми е,оти твојата миризба
ја воспримила.

Секоја капка крв што ја пролевам
и говори на земјата.
Се слевам со моето Љубено
кога љубам.

Во овој дом од кал и вода,
срцево ми пропаднало во урнатини.

Влези во куќава,Љубов моја,
или пушти ме, да си заминам.


Скапоцениот камен на водата - Руми

 

[Хептаграм XI]

„But before entering into the details of I.A.O. as a magick formula it should be remarked that it is essentially the formula of Yoga or meditation; in fact, of elementary mysticism in all its branches.

In beginning a meditation practice, there is always a quiet pleasure, a gentle natural growth; one takes a lively interest in the work; it seems easy; one is quite pleased to have started. This stage represents Isis. Sooner or later it is succeeded by depression—the Dark Night of the Soul, an infinite weariness and detestation of the work. The simplest and easiest acts become almost impossible to perform. Such impotence fills the mind with apprehension and despair. The intensity of this loathing can hardly be understood by any person who has not experienced it. This is the period of Apophis.

It is followed by the arising not of Isis, but of Osiris. The ancient condition is not restored, but a new and superior condition is created, a condition only rendered possible by the process of death.

The Alchemists themselves taught this same truth. The first matter of the work was base and primitive, though “natural”. After passing through various stages the “black dragon” appeared; but from this arose the pure and perfect gold.

Even in the legend of Prometheus we find an identical formula concealed; and a similar remark applies to those of Jesus Christ, and of many other mythical god-men worshipped in different countries.“ - BOOK 4 - MAGICK, LIBER ABA

 

[Iris*]

Знаеш,чудно е.Начинот на кој нашите разговори течат.Како река се.Само скокаме и се нурнуваме во неа.Кога излегуваме на површината,моЖе да откриеме дека сме се оддалечиле со километри од таму од каде сме биле минатиот пат кога сме разговарале,но тоа не е ваЖно,се уште е истата река.Те тапкам по рамото.Се вртиш.Ме повикуваш.Ти одговарам.
Сопруга 22-Мелани Гидеон

 

[Saladin]

Кога еднаш ќе се придвижи, процесот на фалсификување не може да запре. Се наоѓаме во земја во која сето она што може да се фалсификува е фалсификувано: сликите во музеите, златните прачки, автобуските билети. Контрареволуцијата и револуцијата се борат со помош на фалсификати; резултатот е во тоа никој да не може да биде сигурен што е вистинско а што лажно, политичката полиција симулира револуционерни акции, а револуционерите се маскираат како полицајци.

Цитат од „Ако една зимска ноќ, некој патник...“ од Итало Калвино.