мало, премногу лично, сериозно и негативно ги сфаќаш работите. Никој не те тера да работиш 8 часа за некаква мизерна плата. Секој човек има сѐ што му е потребно за да си одлучи сам како ќе си го живее животот. Парите се само средство исто како што е средство пример огнот. Ако си играш со оган без да знаеш кои му се карактеристиките ќе се изгориш. Креативноста не се развива и манифестира само во позитивна насока. Треба да си бааги креативен и интелигентен за да си ја навртиш водата во својата бразда. Од свеста твоја зависи дали тоа ќе го направиш на штета на другите. Егото кое го спомна дека не е природно за човекот, не е паднато од марс, па некој го нашол некој не. Природна карактеристика е на човекот. Пак од свеста твоја зависи колку ќе го користиш, колку ќе го контролираш и колку ќе го надминеш. Сето тоа се чекори на личен равој и достигнување на својот максимум. Сосема е природно да заминеш во негативна крајност и сосема е природно да заминеш во позитивна крајност. А можеш да успееш и да си го најдеш сопствениот баланс.
Секоја група на луѓе е силна толку колку што е силен најслабиот нејзин поединец, нели така беше? Тоа што ти го велиш, секој да придонесува за доброто на групата, тоа е сепак некаква организација, со некакви, макар биле сосема невидливи правила. За некого и тие такви правила се премногу и значат робување на туѓи идеи. Велиш сега немаш доволно време за да ја изразиш својата креативност максимално оти треба да работиш за пари. Ако си дел од заедница во која секој подеднакво придонесува за доброто на сите исто не би имала време толку колку што ти сакаш за да ја изразиш креативноста максимално. Оти ќе треба да сработиш нешто за доброто на заедницата. И ова не го сфаќај лично, уште помалку како навреда, но во една зедница во која сите прават нешто корисно, нешто што им служи на сите, што придонесуваш ти со накитот? Нека е и најубав на свет, сепак факт е дека нема апсолутно никаква практична вредност. Ако сакам да се украсам, доволно е еден цвет од природата да си ставам во коса. А да не зборуваме за тоа дека природата нѐ направила вакви совршени и прекрасни и апсолутно не ни е потребно ништо плус за да нѐ разубавува. Ниту скапи шминки, ниту креми, ниту накит.
Истото е и со уметничките слики. Каква практична корист има заедницата од една прекрасна слика? Природата ни дарила бескрајни убавини, зошто би ги гледала тие убавини на нечија слика кога можам да ги гледам во природата? Само едно изгрејсонце е милион пати поволшебно од најубавата слика која некој некогаш ја насликал.
Степенот до кој е денес стигнат светов и цивилизацијата има многу негативни страни. Но има исто толку и позитивни. Човек треба да е доволно мудар да ги сфати и да ги искористи можностите. Не мораш да правиш накит по порачки и желби од некој друг. Прави го така како што сакаш и умееш и најди начин таков да го пласираш низ цел свет. Интернетот сега те поврзува со цел свет. една убава веб страна може да ти овозможи многу. Е сега ќе треба некому да платиш, фала богу. Оти некој се мислел и мислел како да ти го донесе цел свет во дневната соба. Ако не постојат пари ќе му платиш со накит. И тој некој шо ти го носи светот во дневната, ќе ти каже ова чини 500 ланчиња. Нема да работиш за пари, ама пак треба да ги сработиш тие 500 ланчиња. Под услов да му требаат 500 ланчиња.
Парите се само олеснителна околност.
Тие мултимилионери кои се таму кај што се и прават тоа што прават, се само обични луѓе со истите две раце и нозе, истиот мозок, исто скоро сѐ како секој од нас. Не е исто нивото на нивната креативност, интелигенција и најмногу, свест. Не дошле до таму сами. Ние сме им помогнале и им помагаме. Зошто го правиме тоа е друга приказна. Секој човек сака да биде среќен. Колку е свесен за начините преку кои се доаѓа односно не се доаѓа до таа среќа е прашање на место на раѓање и растење, образование, луѓе кои те опкружуваат, достапност до информации итн итн. Да бидеш слободен и сам да си одредуваш сопствени правила е нешто кое бара огромна посветеност, трпение, борба, одговорност, нели така и сама кажа. Да одиш на работа и секој месец да земаш одредена сума на пари можеби е ропство, но е и удобна сигурност. Да се потпреш само на природата за да си ги обезбедиш самонајосновните работи како храна и вода е колку прекрасно и твое право, толку и ризик, оти природата е непредвидлива и може сѐ што годинава ќе посееш да ти го уништи во една секунда.
Некој е храбар. Некој сака да му е удобно.
Законите и препреките се друга прикаска. Ние сами ги бираме тие што ги носат тие закони. И тоа се менувало низ годините, луѓето секогаш се спротивставувале и секогаш ќе се спротивставуваат на она пто им штети. Ама за такви муабети треба човек да се интересира и да се разбира во политика. А тебе тоа не те интересира. Епа ако не те интересира и не одиш на гласање и не одиш на протести итакви слични дешаки, не можеш многу ни да се буниш за тоа што не ти чини. Ние си седиме дома и си чекаме некој да ни ги среди работите. А забораваме дека тие кои се таму најгоре, најчесто се луѓе кои си имаат многу комплекси, лични, и кои таа моќ која ние има ја даваме ја користат за да си ги пополнат своите празнини и да си ги излечат тие комплекси. Ама ни ти а богами ни јас не сакаме да се плеткаме во политика.
фун фацт. (ок колку и сите икономии на светот освен америчката)...државата ја убива креативноста...
) каква шо си заслужува. 