Аллах вели: „Кога ќе му се приближи смртниот час на еден човек, му слегуваат четери мелеки:
- Мелек кој му ја тегне душата од десната нога.
- Мелек кој му ја тегне душата од левата нога.
- Мелек кој му ја тегне душата од десната рака.
- Мелек кој му ја тегне душата од левата рака.
Мелеките ја извлекуваат душата од јазикот и од врвовите на прстите. Душата се извлекува од телото, исто како што раката се извлекува од тестото, а духот се извлекува како што се извлекува жарот од наквасена просторија. Човекот кој умира, тогаш има чувство исто како стомакот да му е полн со трње, или како душата да му поминува од врвот на иглата, или како небото да ја поклопило земјата, а тој се наоѓа меѓу нив.
Душата е духовна состојба, кога доаѓа до срцето, јазикот онемува, во таа состојба никој не пушта глас.
Душата не се одвојува од срцето се додека не биде прободена со копје од мелекот.
Душата сме ние целите и нашите добри дела во овој живот. Имам поише малце за пишување на оваа тема.
но здравје.