Депресија (и како да се справите со истата)

[Lena]

Понекогаш не е само љубовта таа која ги турка луѓето во депресија.
Се, апсолутно целиот тек на животот сите оние затрпани чувства сакаат на површина,
а ние не им дозволуваме.
Тогаш се бунтуваат во нас и нд јадат внатрешно.
Тогаш се појавува депресијата.
Во секој случај е потребна помош од психијатар- психолог, намалување на стресот,
развивање на љубов кон самите себе,
прошетки во природа, спортски активности и во секој случај промена на начинот на размислување.
Не е лесно но можно е.
Arkantos
ме интересираат вежбите со огледалото.
Дали би можел да ги опишеш?

 

[Аркантос]

Arkantos
ме интересираат вежбите со огледалото.
Дали би можел да ги опишеш?

Вежбите со огледалото се објаснуваат како вежби за самодоверба. А на оние кои се во депресија самодовербата им е на нула(читај под нула).
Она што го гледаш во огледалото замисли го како да е соговорникот.
Всушност, ова ти е вежба за луѓето кои имаат проблем со односи со јавноста, социјална фобија, или пак медицински наречена анксиозност.
Чист пример, се случува да треба да имаш состанок за работа, тоа е нова личност за тебе, а ти имаш проблем ти се тресат рацете, имаш ладна пот, вртоглавици и слично.
Застануваш во огледалото и разговараш како да одразот во огледалото ти поставува прашање(прашањето го поставуваш ти во глава).
Како си(твојата потсвест)
Се гледаш директно во очи и одговараш најискрено што можеш(Добар сум. Не сум добар. Лошо ми е).
Друг пример, треба да одиш да се видиш со личност што секогаш ти влијае лошо на психата и ти треба самодоверба.
Тогаш зборуваш факти кои ги знаеш за себе и кои треба да си ги кажеш гласно.
Јас обично почнувам:
Ти можеш да отидеш денес таму и таму. Не постои некој кој може да те понижи. Нема со што да те понижи. Вредиш.

- на почетокот изгледа налудничаво и е тешко да зборуваш, со текот на времето станува рутина. И помага.
Јас не можев да отидам до продавница, сега функционирам најнормално.

 

[Lena]

Вежбите со огледалото се објаснуваат како вежби за самодоверба. А на оние кои се во депресија самодовербата им е на нула(читај под нула).
Она што го гледаш во огледалото замисли го како да е соговорникот.
Всушност, ова ти е вежба за луѓето кои имаат проблем со односи со јавноста, социјална фобија, или пак медицински наречена анксиозност.
Чист пример, се случува да треба да имаш состанок за работа, тоа е нова личност за тебе, а ти имаш проблем ти се тресат рацете, имаш ладна пот, вртоглавици и слично.
Застануваш во огледалото и разговараш како да одразот во огледалото ти поставува прашање(прашањето го поставуваш ти во глава).
Како си(твојата потсвест)
Се гледаш директно во очи и одговараш најискрено што можеш(Добар сум. Не сум добар. Лошо ми е).
Друг пример, треба да одиш да се видиш со личност што секогаш ти влијае лошо на психата и ти треба самодоверба.
Тогаш зборуваш факти кои ги знаеш за себе и кои треба да си ги кажеш гласно.
Јас обично почнувам:
Ти можеш да отидеш денес таму и таму. Не постои некој кој може да те понижи. Нема со што да те понижи. Вредиш.

- на почетокот изгледа налудничаво и е тешко да зборуваш, со текот на времето станува рутина. И помага.
Јас не можев да отидам до продавница, сега функционирам најнормално.

Не ми е јасно.
Да речеме разговорот со самиот себе.
За да би функционирало би требало да зборуваш вака:
Јас сум.....
а мислам дека разговорот во видот на:
Ти си,
може да доведе до збунување на самиот себе.
Или се лажам?
Незнам не сум сигурна, немој да мислиш провоцирам си правиме моабет.
Затоа што ме интересира.
Дали е и едното и другото правилно?
Затоа што нели, ние сме.
Кога водам дијалог со себе не водам дијалог туку монолог.
Не се делам на две личности.
Не викам:
Лена ти мораш да....
Туку:
Јас морам да...
Ми ја сфаќаш поентата нели?

 

[Аркантос]

Не ми е јасно.
Да речеме разговорот со самиот себе.
За да би функционирало би требало да зборуваш вака:
Јас сум.....
а мислам дека разговорот во видот на:
Ти си,
може да доведе до збунување на самиот себе.
Или се лажам?
Незнам не сум сигурна, немој да мислиш провоцирам си правиме моабет.
Затоа што ме интересира.
Дали е и едното и другото правилно?
Затоа што нели, ние сме.
Кога водам дијалог со себе те не водам дијалог туку монолог.
Не се делам на две личности.
Не викам:
Лена ти мораш да....
Туку:
Јас морам да...
Ми ја сфаќаш поентата нели?

Ти ја сфаќам. И јас мислев дека е бесмислено и тотално банално.
Но докторката која ми го препорача ова нешто е докторката која ме врати во живот.
Кажав, на почетокот е тешко и бесмислено затоа што зборуваш со себе водиш монолог, ама потоа ти станува рутина и не го чувствуваш како монолог го чувствуваш како дијалог.

 

[Lena]

Ти ја сфаќам. И јас мислев дека е бесмислено и тотално банално.
Но докторката која ми го препорача ова нешто е докторката која ме врати во живот.
Кажав, на почетокот е тешко и бесмислено затоа што зборуваш со себе водиш монолог, ама потоа ти станува рутина и не го чувствуваш како монолог го чувствуваш како дијалог.

Тоа е ок.
Но, ако постоиме како една личност зошто би разговарале со себе како да постојат две личности во нас?
Зарем не води тоа во друга насока?
Јас често водев дијалози, се додека не сфатив дека тие два гласа ме збунуваат во сите мои одлуки и ме прават несигурна.
Се одлучив за еден.

 

[Аркантос]

Тоа е ок.
Но, ако постоиме како една личност зошто би разговарале со себе како да постојат две личности во нас?
Зарем не води тоа во друга насока?
Јас често водев дијалози, се додека не сфатив дека тие два гласа ме збунуваат во сите мои одлуки и ме прават уште несигурна.
Се одлучив за еден.

Затоа што постојат... сите ние имаме сигурност во своите одлуки затоа и сме ги донеле нели, ама имаме и страв.
Сигурноста и стравот се две спротивни работи. Ти збориш со тие две и ги побиваш. Т.Е. Се трудиш давајќи си комплименти да го побиеш стравот.
Можеби тебе те одвело кон друга насока, мене ме одведе кон контрола на паничните напади, кон побивање на стравот што го имам во мене. Значи мене тие разговори со огледалото, водењето дневник и пишувањето на блог ми помогнаа да можам да се шетам по улица. Мене ме плашеше обично свирење на кола...

 

[Lena]

Затоа што постојат... сите ние имаме сигурност во своите одлуки затоа и сме ги донеле нели, ама имаме и страв.
Сигурноста и стравот се две спротивни работи. Ти збориш со тие две и ги побиваш. Т.Е. Се трудиш давајќи си комплименти да го побиеш стравот.
Можеби тебе те одвело кон друга насока, мене ме одведе кон контрола на паничните напади, кон побивање на стравот што го имам во мене. Значи мене тие разговори со огледалото, водењето дневник и пишувањето на блог ми помогнаа да можам да се шетам по улица. Мене ме плашеше обично свирење на кола...

Незнам, експериментирам или поточно анализирам во последно време некои работи со психата( не само со мојата туку и со луѓе кои ги познавам)
Доаѓам до чудни заклучоци кои понекогаш ме збунуваат( но на тоа не му е овде местото)
Те сфаќам во кој смисол го мислиш тоа.
Си се трудел да се засакаш себе,да го створиш
она што се нарекува здрава љубов кон самите себе.
Правиш да си бидеш најдобар пријател на самиот себеси.
Верувам дека бил патот кон успехот бил тежок и драго ми е да си успеал.
Не секој го може тоа.
Некаде читав дека е добро депресијата да се замисли како облик.
Човечки.
И и ги кажуваш штетите кои ти ги нанела во животот,колку упропастила, дека не ја сакаш во животот и слично.
Своето мислење за сето тоа.
И ја бркаш од себе,баш се празниш во вистинска смисла на зборот.
Тоа беше во една од моите книги за психологија.

 

[Аркантос]

Незнам, експериментирам или поточно анализирам во последно време некои работи со психата( не само со мојата туку и со луѓе кои ги познавам)
Доаѓам до чудни заклучоци кои понекогаш ме збунуваат( но на тоа не му е овде местото)
Те сфаќам во кој смисол го мислиш тоа.
Си се трудел да се засакаш себе,да го створиш
она што се нарекува здрава љубов кон самите себе.
Правиш да си бидеш најдобар пријател на самиот себеси.
Верувам дека бил патот кон успехот тежок и драго ми е да си успеал.
Не секој го може тоа.
Некаде читав дека е добро депресијата да се замисли како облик.
Човечки.
И и ги кажуваш штетите кои ти ги нанела во животот,колку упропастила, дека не ја сакаш во животот и слично.
Своето мислење за сето тоа.
И ја бркаш од себе,баш се празниш во вистинска смисла на зборот.
Тоа беше во една од моите книги за психологија.

Длабока е многу темава и не сакам да ја зборувам затоа што е и премногу лична искрено...
Може да ја префрлиме на пораки ако сакаш ама вака јавно не.
Може секој, верувај може само да има добар инструктор. Јас немав појма како се прави тоа.
Ќе застанев пред огледало и и’ ѕвонев на докторката и викав „Оди бегај поарно однеси ме во некоја лудница“. И таа ќе ми објаснува ќе ми труби труби труби, енд хиар ај ем три јиар лејтр...
И не знам кој анализи ги правиш, ама немој да ми кажуваш на секое дека си збунета... оти хаотично почнува да ми делува

 

[Lena]

Длабока е многу темава и не сакам да ја зборувам затоа што е и премногу лична искрено...
Може да ја префрлиме на пораки ако сакаш ама вака јавно не.
Може секој, верувај може само да има добар инструктор. Јас немав појма како се прави тоа.
Ќе застанев пред огледало и и’ ѕвонев на докторката и викав „Оди бегај поарно однеси ме во некоја лудница“. И таа ќе ми објаснува ќе ми труби труби труби, енд хиар ај ем три јиар лејтр...
И не знам кој анализи ги правиш, ама немој да ми кажуваш на секое дека си збунета... оти хаотично почнува да ми делува

Тоа ми е за на факс работа.
И доволно е ќе завршиме овде.
Анализите само ќе те збунат како и мене што ме збунија.Ќе го оставам тоа за себе и професорите.
ОК ?
Позз.

 

[Keepitreal]

Мора да постои некоја причина која те тера на тоа. Дали е љубов, тага, немил настан, некоја личност, траума или некоја друга х работа мора да има нешто. Не е туку така ова турено. Преиспитајсе од почеток што е тоа што те тера на депресија. Вежбајго мозокотот одново и одново. Реализирај се додека не дојдеш до вистинското откритие.
Каде грешиш? Како беше пред да се деси ова? Зошто е така? Постоја милион причини кој може да се виновници за ова.
За да ја погодиш целта, мораш прво добро да намериш.
Пробај се надевам ке успееш.