Прво се залетав да одговорам со НЕ, но потоа подзастанав. Сеа сфаќам дека прашањето е доста дискутабилно, а можеби и не заслужува одговор. Т.е треба да ги оставиме работите така како што се. Мислам, можеме да правиме разни спореби, рангирања. Може да започнеме од стадиум кога човекот се раѓа или пак кога ке достигне некоја средна граница на живот. Прашањево како и да е го сфаќам како услов чиј одговор би влијаел на тоа дали одредена личност има право на живот или не (нека ме поправи авторот ако погрешно целам). Бидејќи ако ги споредуваме животите на веќе починати личности, доста лесно е да кажеме кој што придонесол и дали на мнозинството би му било дека тој човек живеел или не.
Притоа, доколку правиме муабет за личности кои своевремено егзистираат неможеме да повлечеме линија и да пресудиме. Мизерниот живот на некого може да се претвори во инспирација да создаде нешто маестрално, високото знаење на некој благороден научник може да се осврне кон деструктивни цели, скитник може да ви го спаси/промени животот.. Разбирате? Токму во тоа е совршенството, во хаосот, во динамиката. Што дека ако се оди во точно предвидена насока, позната шема, очекувани резултати ? Различноста е тоа што го прави животот интересен за набљудување, богато место за собирање идеи од секој можен домен.
Затоа како и што реков на почетокот, на ова прашање не треба да се даде никаков одговор.
