Најефективен начин ми стана ова за тепање досада кога е глуво доба дома 
Беше неделно тмурно утро. Ме мрзеше да ги отворам очите, и спиев - не оти ми се спиеше, туку дека немав сила да се спротиставам на мрзата. Чувствував дека и таа е се‘ уште до мене. Раката ја беше обвила околу мојот врат, а главчето го беше стуткала до моето рамо. Тежината на нејзината лева нога ја чувствував врз мене.
Од еднаш почувствував дека се буди. Не сакав да ме натера да станам со неа, и одлучив да глумам дека сум во длабок сон. Не се ни помрднав додека таа стануваше од креветот, иако секогаш обожавам да ја гледам така сонлива.
Ми беше чудно што не и’ ги слушам чекорите, ниту па слушнав да ја напушта собата. Радозналоста ме совлада и ги отворив очите. Хормоните ме натераа да се поткренам кога видов дека стои како од мајка родена пред плакарот чија врата претставува огледало.
„Што правиш?“ - ја прашав не можејќи да најдам причина поради која би се гледала во огледалото така немо толку долго време.
„Ништо“ - ми одговори со треперлив глас.
Станав од креветот и пополека се приближив до неа, забележав дека плачела. „Викаш ништо, а си плачела.“ Ја погалив по лиценцето, и неможев да се воздржам а да не прошетам со погледот до нејзините гради.
„Ги мразам стрииве“ - ми ја дофати раката и почна сама да ја движи по должина на стриите - „Гледаш, гадни се!!!“ - повторно и’ се појавија солзички. Ги бакнав нежно црните очиња што знаат да ме полудат, а потоа го бакнав секое место кое претходно го допрев со нејзини интрукции.
„Мене не ми се гадни“ - реков, и продолжив да ги бакнувам. Играше со долгите прсти со мојата подолга косичката - несвојствено за последниве 10 години.
„Зборуваш така само за да ме утешиш“
„Ааа многу зборуваш утрово“ - се подигнав и ја бакнав. Потоа ја натерав да се сврти, ја прпив за мене, се измачив да ја средам разбушавената косичка и ја натерав да се гледа во огледалото. Ја бакнував во врат, ги галев сите нејзините „гадни“ делови кои за мене секогаш се прекрасни. Почувствував дека затегнатоста во нејзините мускули попушта, но затоа мојот мускул почна со своето затегнување.
Вешто ја втурна раката во боксерките. Го дркаше. Споро, но доволно интезивно за да се стврднува се’ повеќе и повеќе. Сакаше да клекне пред мене, но не и’ дозволив, клекнав јас. Идентично како што Ромул и Рем цицале од Волчицата, така и јас цицав од Убавицата. Уживав. Ужававме двајцата. Очигледно беше. Звуците на задоволство ја издаваа, и ме издаваа. Потоа станав, ја наведнав доволно за да влезам во неа. Овој пат немаше ни грам нежност во мене. Неможев. И’ го гледав лицето во огледалото, и јадрите гради како потскокнуваат со секое ново пенетрирање и спобудалував, немаше контрола во мене. Се наведнав и јас. Градите ми се споија со нејзиниот грб. Едната рака вибрирање во нејзиното меџуножје, а другата ги масираше градите.
Брзо експлодиравме двајцата.
