Ваша поезија

[Nightmare_f]

O, daj okreni
taj ringispil u mojoj glavi.
to ne zna niko, samo ti

Bez tebe drveni
konjici tuzno stoje
dodji, iz plave boce se pojavi,
bar jednu zelju ispuni
i dodaj svetu malo boje,
cudo moje

 

[Astrostoper]

колку допири може да се извади од една љубовна сторија
за да ја затвориш книгата на полпат, и да помислиш во ветерот – дололно е
а колку допири ,пак, може да пренесе ветер на друга, далечна страна
за да нема потреба да ја прочита сторијата
а допирите да се секогаш доказ дека љубовта таму постои
независно дали е отворена, затворена, прочитана или не
.
се сретнаа некаде на полпат,
несвесни дека некаде тргнаа
.
а скоро секогаш се помни крајот а не почетокот
почеток е топло лизгање во сеќавањата, слично да детските лизгалишта
крајот крик, скоро до самото небо
среќните научија да ја сакаат таа средина
наполпат

 

[MissChievous]

Како Феникс, се кренав од сопствениот пепел
Наместо покор, избрав живот полн со борба и ребел
Но кога се бориш за себе, на општеството си терет
Само гласен бунтовник, кој прави проблеми и неред
Зошто живеам како што сакам, но продолжи да сш
Ме чека ен кревет со повеќе од еден скелет!

 

[Scars]

Целиот ден беше премногу болен за да се потрудам да го заборавам. Не беше рана која туку така времето ја залекува. Не беше болка од која не можеш да спиеш, но со тек на времето отапува. Беше болка која не ми даваше мир. Болка која ми го зема и последното парче гордост и ме натера да се понижам. Мојата искреност молеше да не биде повредена, но залудно. Искрените зборови беа прегазени, чистите солзи беа извалкани. Како и секоја приказна, ветувањата дека ќе те чува и ќе те штити се секогаш лажни, бакнежите со кои те осипува на крајот излегуваат искварени, а приказната била само така рачно напишана на салфетката која ја служат со едно секојдневно ладно макијато колку само да излаже една невина љубов.
Барем да беа болни сеќавања, барем да беа лоши мигови, барем да беше закиселено вино или горко кафе. Барем да можев да го мразам од дното на душата, барем да можев да се вратам назад…

 

[The_countess]

Темна
Е оваа ноќ
Седам во својата соба
А се ми се чини
Како шептиш ти
А тоа е само мисла
Морам да спијам
Срцето ми плаче
А утеха немам
Ме мачи тага
О зошто те нема
Те сакам злато мое
Единствено тебе
Види ме вечно
Единствено за мене

 

[Bibi@]

Епа ај оди сега па нешто не напиши

Копнеж

Копнежот е минато
Во мене горат гаволски огнови,толку силно распламтени што допираат до мојата душа.
Ја прават погана.
Мирисот на изгорено го чувствувам.
Ма не постои пожарот,тоа е само имагинација на мојата непроспиена нок.
Секогаш ке копнеам,ако не по тебе,по она што сакав да бидеш.


продолжува...

Предобро.... едвај чекам продолжение

 

[Saladin]

Нешто што некогаш некаде за некого било напишано.

Sorrow​

Shadows, haunted by​

a feeling that I could die​

enourmous pain in my soul,​

A tornment of saddness,​

Lacrymosa and madness​

A handful of tears​

for all of these years​

For someone I knew​

A long time ago​

for now she is dead​

and I won't see her any more​

She was a human​

with a heart of an angel though​

a soul full of inspiration​

that can make your minds flow​

in a stream of hopes and dreams​

and insouciance of a young boy​

I asked my self too many times​

What if she lied​

What if she died​

Would it be ever the same​

or would I take the blame​

For ever believeing her,​

for ever loving her.​

Still darkness is set in my heart​

from the days that drifted us appart​

Lingering in irrelevance and contempt​

as she merely touches the death​

Shall I ever wake up from this horrible dream​

or would she forever be hiding of my screams​

​

By Saladin

 

[Hexasto]

And you bring me to my knees again
All this time, that I can beg you please, yeah
All the times that I felt insecure, yeah
And I lift my burden out the door


I'm on the outside
I'm looking in
I can see through you
See your true colors
'Cause inside you're ugly
You're ugly like me
I can see through you
See to the real you

All this time that I felt like this won't end
Was for you
And I taste what I could never have
It's from you
All those times that I tried, my intention, full of pride
And I waste more time than anyone



All the times that I've cried
All this wasted, it's all inside
And I feel, all this pain, stuffed it down
It's back again
And I lie here in bed, all alone, I can't mend
And I feel tomorrow will be okay

 

[melpomena]

Епа ај оди сега па нешто не напиши

Копнеж

Копнежот е минато
Во мене горат гаволски огнови,толку силно распламтени што допираат до мојата душа.
Ја прават погана.
Мирисот на изгорено го чувствувам.
Ма не постои пожарот,тоа е само имагинација на мојата непроспиена нок.
Секогаш ке копнеам,ако не по тебе,по она што сакав да бидеш.


продолжува...

Не,нема да дозволам мојата душа да биде затруена од околни фрустрации.
Мојот свет е само мој.
Нема да дозволам да управува со него ниту една височина.
Го сакам мојот свет,преплавен со копнежи,ги сакам дури и трњето по кои одам.
За ништо не би го сменила.
Копнежот за кој горам ке пронајдам начин како да го изгаснам.
Ти си моја вода,се пролеа низ мене.
Навлезе во моите пори.
Те дочекав како пустински песок и го голтав секој твој млаз.
Секоја твоја капка ме претвараше во оаза.
О,височино,јас чувствувам,во моите вени тече крв.....

 

[melpomena]

Не гледам.
Ме заслепи затруена светлина.
Очите се прозорци заштитници на душата.
Нека не гледам,така подолго ке чувствувам.
Нека не гледам,така подолго ке се радувам.
Подобро да не гледам.
Кога не гледам потполно уживам.
Нека не гледам,така подлабоко воздивнувам.
Нека не гледам,така бескрајно мечтеам.
Подобро да не гледам.
Нека не гледам.
Така ке можам да го видам сокот од црвен портокал.
Ке ги видам и пчелата и медот.
Така ке можам да го наслушнам будењето.
Нека не гледам.
Само така пак ке можам да осетам како расте допаминот во тебе.
Само така ке можам да го осетам мирисот на маслото низ моите пори.
Нека не гледам.