Значи вака, со девојка ми сме заедно 2 години, она е помала неколку години од мене, не сме од ист град (јас сум од Ск и она наскоро треба да се пресели тука) и може да се каже дека само тоа е мала пречка за се да биде перфектно.
Во текот на овие 2 години неверојатно многу се засакавме и зближивме, буквално немаше да пројдат 5 мин. а да не се слушнеме или пратиме порака или било што, ептен поврзани...уште на почетокот сфатив дека е многу искрена и чувствителна и една од ретките девојки што човек би можел да посака. Секое одење кај неа или доаѓање кај мене беше од убаво поубаво, баш како од бајките, и на крај пред да си одам/оди не сакаше да ме пушти, плачеше и чекаше едвај да се видиме пак...Нејзините особини толку многу ме освоија што станав многу слаб на неа, само нешто да слушнев дека не е во ред полудував, одма ми беше многу тешко а кога ќе ја слушнев да плаче срцето ми се кинеше...
Секако како и секој пар и ние некогаш си се поткарувавме за ситници ама тоа е и нормално во секоја врска па немаше никакви проблеми...
Времето поминуваше и доаѓаше време за одмор, се договоривме да одиме негде накај 20 јули и се беше ок се додека неколку дена пред одморот наеднаш ми каже дека нема да одиме нигде и дека сака да раскинеме!!! Мислев дека се зеза со мене ама ми рече долго размислувала за тоа и дека треба да разговараме сериозно во 4 очи.
Се видовме и тогаш таа како да беше друга личност, беше дрска, ладна кон мене и ми рече ова неможе веќе да продолжи, ги изгубила чувствата и неќела да ми дава лажна надеж за понатака зашто ќе било полошо за мене!?!? Изненаден почнав да паничам и да поставувам милион прашања како е можно после толку време силно сакање наеднаш да нема никакви чувства за мене, реков тоа не е можно а она ми кажува подолго време се борела со своите чувства и неможела повеќе вака. Најлошото е што бара од мене да ја заборавам најбрзо што може, не сака ниту да ми даде шанса да се почне се од почеток и да не ја барам на тел. туку да продолжам со животот..Сеуште неможам да се изначудам и ова ми е како лош сон, ништо ама баш ништо не ми е јасно, скршен сум од болка и се осеќам предадено и насамарено..Пробав да разговарам со неа уште 2-3 пати ама секогаш беше исто-нема зошто да и се јавувам зошто ми раскинала и тоа е нејзина одлука и ништо немало да смени...После некое време успеав некако да ја наговорам да се видиме иако ми кажа дека ќе биде кратко гледање т.е. на кафе, и неможев да поверувам колку само сакаше брзо да заврши се и да си оди!!! Се што прашував беше џабе, никакви и ладни одговори од нејзина страна и само повторувајќи дека сака само полесно да ми биде..Помина тоа што помина, одма другиот ден ми се јави да праша како сум и ми кажа да бидам добро, да се чувам и дека она не вреди за вака јас да се чувствувам. Од тогаш се немаме слушнато едно 23-4 дена.Се прашувам дали е можно да фрли 2 год во вода само заради изгубени чувства (иако јас мислам дека и се само помешани) и да не ми даде никаква шанса знаејќи колку многу ја сакам и што не сум спремен да направам за неа..
Незнам што да правам, очаен сум неможам без неа, премногу ми е тешко да го поднесам ова, ќе полудам!!! Ве молам дајте некој совет што понатаму, ми треба ваша помош...
штом без никаква причина ти раскинува тука е многу јасно ,си нашла друг фраер што веќе си се гледала додека ти си бил во Скопје а она у нејзиниот град,па затоа ''оддеднаш'' она снемала чувства за тебе ,односно развила чуства кон друг.
И јас со дечко ми знаеме да се искараме ама секогаш после карањето мислам дека се сакаме уште повеќе... а без причина нема ништо верувај...
Животот продолжува...