Знаеш
Зборовите се како луѓето,
доаѓаат и си одат,
би сакал да можев да остарам еден збор во мене со тебе,
но тоа е само посакување,
тоа е само една мисла убава која меѓу другите знае да заталка во крвта.
Сега сум стар и сам чекајќи да ме погледне смртта,
како што дрвото надвор не знае дека го гледам како се ниша од ветрот во доцното есенско попладне.
Понекогаш налевам вино во душава да ја распрскам во срчи и никогаш да не се состави,
еден ден, а можеби и ноќ,
ќе успеам и сѐ ќе престане,
како се и што почна.
Ти се восхитувам колку можеш да љубиш,
а јас немам со што да те дарувам и те наградам,
тоа проклето боли,
знаеш,
дур пишувам ми навираат солзи,
што јас некогаш бев млад и полн со живот,
невозможно млад,
пред да те сретнам тебе,
и не грижи се за мене ако не се разбудам во утрото со алармот во 06:46,
ќе бидам добар,
знаеш зборовите доаѓаат и си одат,
исто како и луѓето.
Зборовите се како луѓето,
доаѓаат и си одат,
би сакал да можев да остарам еден збор во мене со тебе,
но тоа е само посакување,
тоа е само една мисла убава која меѓу другите знае да заталка во крвта.
Сега сум стар и сам чекајќи да ме погледне смртта,
како што дрвото надвор не знае дека го гледам како се ниша од ветрот во доцното есенско попладне.
Понекогаш налевам вино во душава да ја распрскам во срчи и никогаш да не се состави,
еден ден, а можеби и ноќ,
ќе успеам и сѐ ќе престане,
како се и што почна.
Ти се восхитувам колку можеш да љубиш,
а јас немам со што да те дарувам и те наградам,
тоа проклето боли,
знаеш,
дур пишувам ми навираат солзи,
што јас некогаш бев млад и полн со живот,
невозможно млад,
пред да те сретнам тебе,
и не грижи се за мене ако не се разбудам во утрото со алармот во 06:46,
ќе бидам добар,
знаеш зборовите доаѓаат и си одат,
исто како и луѓето.