На кој начин планирате да ја запросите вашата идна сопруга?
- Автор на темата Hip.Hop_MKD
- Време на започнување
туку каков?
Под класичен мислев на матичари, свадби, венчавки и сл. Инаку за каков брак ќе имам не планирам. Оставам на спонтаноста.
На плоштад/големо место полно со луѓе, ќе аранжирам музика, клип4иња од песни нејзини најомилени, па срценца и сл...
КОЛКУ САМО НЕ!
Би ја сведол на минимум во број на присутни, сепак оставам на свадбата - иако поише ми е ќејф некоја приватна со до 50 души. Инаку жичката на романтичното ме тера да ја однесам некаде на некое место кај што некогаш порано сме иделе и сме си поминале преубаво.
КОЛКУ САМО НЕ!
Би ја сведол на минимум во број на присутни, сепак оставам на свадбата - иако поише ми е ќејф некоја приватна со до 50 души. Инаку жичката на романтичното ме тера да ја однесам некаде на некое место кај што некогаш порано сме иделе и сме си поминале преубаво.
Баш такаи без матичари дури?
значи брак без документ
значи небрак?
Значи.И без сведоци
Во мојот град-Охрид, постои едно местенце, кое е на надморска висина од прилика 200-300 метри. Од тука се гледа цел град, одблесокот на месечината дава златна нианса врз езерото, калето рефлектира мир и спокојство, се наоколу е нематеријална убавина, постои пат но е слабо фрекфентен, едно од најромантичните места на градот за кое малку мина знаат. Често го посетувам. Кога сум сам, легнувам на хаубата од колата под ведро небо и размислувам за најубавите работи кои ми се случиле, и најинспиративните насоки на мојот живот за кој се залагам. Ирелеванто и лукаво е на тоа место да размислуваш за негатовности, иронија,хејтерство,социални грижи, песимизам.
Мислам дека тоа местенце ќе ми влее самодоверба да ја побијам рационалната неодлучност и да го направам тој чекор. Верувам дека гледката од таа перспектива ќе го прикие трепетот на зборовите во најразлични тонови, претпоставувам на моменти тивок пискав на моменти длабок (дует од мецо-сопран и баритон) сплотени во еден вокал. Павароти да завидува на мојата диафрагма и гласовните можности, којзнае колку октави ќе достигнам како производ на внатрешна еуфорија,возбуда, ураганска такихардија.
Тивка музика од радивцето на колата, You are beautiful- James Blunt ја ароматизират атмосверата, го подобруват амбиентот.
Би го прикажал целиот шарм и на заем би побарал со цел да ја импресионирам и извеличам таа вечер.
Купидон ќе воскресне за да не ја пропушти оваа вечер.
Не би филозофирал како наследник на Архимед, или рецитирал своја поезија како потомок на Шекспир, не би изгледал со сериозен осмех да искажувам детали како Херман Хесе,или со ноншалантно понашање како Казанова, едноставно ќе се обидам да не изгледам како некој монах што долетал од некоја боженствена димензија. Не сум инфлуенс и јас сум човек. Би бил директен но не и брзоплет со преходно смислен говор, и преку најдлабоката искрејна љубов контрабасно со огромна енергија претходно абсорбирана од парадајската глетка ќе го закитам судбоносното прашање (истрелано со милиони прашалници кои судбина значат) како шлаг на перфектниот абмиент.
Конкретизирам за тајмингот, мора да биде после залезот на сонцето, за емотивно да се доолови совршенството.
Да не дробам вака цела вечер, книга ќе напишам со метафори и парадокси
Не викам дека не е добро романтична вечера, пирамидални светилки со ароматизирани свеќи, културен конобар, тивка музика, подршка од виолинист, рандом персони на соседни маси некои трауматизирани, некои релаксирани, некои со сериозен осмех и подигнат палец за охрабрување , да аплаудираат на тој прекрасен гест каде јас публично без трошка страм драматизирам.
Но тоа не е мојот стил, јас тоа го применувам и додека сум во врска во секојдневието па затоа би барал нешто поинтимно, и потајно.
Пс. Верувам во љубовта и во дуалноста на овој свет. Ако постои Адам постои и Ева, ако постои бог постои и божица, верувам како апсолут во прашалниците и извичниците на судбината, не значи дека нешто материјално ќе ја импресионира персоната за која вие сонувате.
Мислам дека тоа местенце ќе ми влее самодоверба да ја побијам рационалната неодлучност и да го направам тој чекор. Верувам дека гледката од таа перспектива ќе го прикие трепетот на зборовите во најразлични тонови, претпоставувам на моменти тивок пискав на моменти длабок (дует од мецо-сопран и баритон) сплотени во еден вокал. Павароти да завидува на мојата диафрагма и гласовните можности, којзнае колку октави ќе достигнам како производ на внатрешна еуфорија,возбуда, ураганска такихардија.
Тивка музика од радивцето на колата, You are beautiful- James Blunt ја ароматизират атмосверата, го подобруват амбиентот.
Би го прикажал целиот шарм и на заем би побарал со цел да ја импресионирам и извеличам таа вечер.
Купидон ќе воскресне за да не ја пропушти оваа вечер.
Не би филозофирал како наследник на Архимед, или рецитирал своја поезија како потомок на Шекспир, не би изгледал со сериозен осмех да искажувам детали како Херман Хесе,или со ноншалантно понашање како Казанова, едноставно ќе се обидам да не изгледам како некој монах што долетал од некоја боженствена димензија. Не сум инфлуенс и јас сум човек. Би бил директен но не и брзоплет со преходно смислен говор, и преку најдлабоката искрејна љубов контрабасно со огромна енергија претходно абсорбирана од парадајската глетка ќе го закитам судбоносното прашање (истрелано со милиони прашалници кои судбина значат) како шлаг на перфектниот абмиент.
Конкретизирам за тајмингот, мора да биде после залезот на сонцето, за емотивно да се доолови совршенството.
Да не дробам вака цела вечер, книга ќе напишам со метафори и парадокси
Не викам дека не е добро романтична вечера, пирамидални светилки со ароматизирани свеќи, културен конобар, тивка музика, подршка од виолинист, рандом персони на соседни маси некои трауматизирани, некои релаксирани, некои со сериозен осмех и подигнат палец за охрабрување , да аплаудираат на тој прекрасен гест каде јас публично без трошка страм драматизирам.
Но тоа не е мојот стил, јас тоа го применувам и додека сум во врска во секојдневието па затоа би барал нешто поинтимно, и потајно.
Пс. Верувам во љубовта и во дуалноста на овој свет. Ако постои Адам постои и Ева, ако постои бог постои и божица, верувам како апсолут во прашалниците и извичниците на судбината, не значи дека нешто материјално ќе ја импресионира персоната за која вие сонувате.
браво ,ме воодушеви и истовремени ме разнежни додека те читав...секоја чест...момент кој навистина би се памтел...Во мојот град-Охрид, постои едно местенце, кое е на надморска висина од прилика 200-300 метри. Од тука се гледа цел град, одблесокот на месечината дава златна нианса врз езерото, калето рефлектира мир и спокојство, се наоколу е нематеријална убавина, постои пат но е слабо фрекфентен, едно од најромантичните места на градот за кое малку мина знаат. Често го посетувам. Кога сум сам, легнувам на хаубата од колата под ведро небо и размислувам за најубавите работи кои ми се случиле, и најинспиративните насоки на мојот живот за кој се залагам. Ирелеванто и лукаво е на тоа место да размислуваш за негатовности, иронија,хејтерство,социални грижи, песимизам.
Мислам дека тоа местенце ќе ми влее самодоверба да ја побијам рационалната неодлучност и да го направам тој чекор. Верувам дека гледката од таа перспектива ќе го прикие трепетот на зборовите во најразлични тонови, претпоставувам на моменти тивок пискав на моменти длабок (дует од мецо-сопран и баритон) сплотени во еден вокал. Павароти да завидува на мојата диафрагма и гласовните можности, којзнае колку октави ќе достигнам како производ на внатрешна еуфорија,возбуда, ураганска такихардија.
Тивка музика од радивцето на колата, You are beautiful- James Blunt ја ароматизират атмосверата, го подобруват амбиентот.
Би го прикажал целиот шарм и на заем би побарал со цел да ја импресионирам и извеличам таа вечер.
Купидон ќе воскресне за да не ја пропушти оваа вечер.
Не би филозофирал како наследник на Архимед, или рецитирал своја поезија како потомок на Шекспир, не би изгледал со сериозен осмех да искажувам детали како Херман Хесе,или со ноншалантно понашање како Казанова, едноставно ќе се обидам да не изгледам како некој монах што долетал од некоја боженствена димензија. Не сум инфлуенс и јас сум човек. Би бил директен но не и брзоплет со преходно смислен говор, и преку најдлабоката искрејна љубов контрабасно со огромна енергија претходно абсорбирана од парадајската глетка ќе го закитам судбоносното прашање (истрелано со милиони прашалници кои судбина значат) како шлаг на перфектниот абмиент.
Конкретизирам за тајмингот, мора да биде после залезот на сонцето, за емотивно да се доолови совршенството.
Да не дробам вака цела вечер, книга ќе напишам со метафори и парадокси
Не викам дека не е добро романтична вечера, пирамидални светилки со ароматизирани свеќи, културен конобар, тивка музика, подршка од виолинист, рандом персони на соседни маси некои трауматизирани, некои релаксирани, некои со сериозен осмех и подигнат палец за охрабрување , да аплаудираат на тој прекрасен гест каде јас публично без трошка страм драматизирам.
Но тоа не е мојот стил, јас тоа го применувам и додека сум во врска во секојдневието па затоа би барал нешто поинтимно, и потајно.
Пс. Верувам во љубовта и во дуалноста на овој свет. Ако постои Адам постои и Ева, ако постои бог постои и божица, верувам како апсолут во прашалниците и извичниците на судбината, не значи дека нешто материјално ќе ја импресионира персоната за која вие сонувате.
Благодарам , мило ми е што ти се допаѓа, за мене е престиж и е доволно барем на еден да му се допаѓа моето согледување на настаните. Поготово кога се работи за судбоносните одлуки.
не само што е преубава замислата,туку како живописно објасни за момент секој би се замислил на тоа место...бравос!