Скршеното срце боли. Боли до лудило. Мислиш дека неможеш да дишеш и убеден си дека никогаш повторно нема да се насмееш.
Но, верувал или не, скршеното срце е исто толку благослов колку и срцето љубено токму од „единствената“ личност.
Да, сериозно. Благослов е. Оти кога ќе се прибереш и ќа ја подигнеш главата високо, ќе сфатиш дека, види чудо, уште си жив. Ха! Замисли. Дури и Сонцето сеуште си свети, додека светот продолжува да се врти.
Ако ти се плаче, исплачи се. Јас си плачам кога ми е тешко. Плачам и кукам и се сожалувам себе, поразена пред сопствената немоќ. Понекогаш плачам неколку минути, понекогаш неколку денови. Дури знам совршено добро да плачам и без солзи. Знаеш колку боли да плачеш без солзи?? И речиси секогаш, кога моето самосожалување ја достигнува својата кулминација, еден строг и студен глас, некаде од внатре се буди и се буни. И вели вака: „О замолчи веќе еднаш! И порасни! Никој не паѓа на патетики. Дури ни јас“.
Ме разбираш што сакам да ти кажам?
Еве јасно и концизно: Драго момче, замолчи. И порасни. Ако си возрасен, почни да се однесуваш како возрасен. Ако си маж, добога биди маж!
Не ли знаеш дека ние жените сме кучки? Без навреда мои дами, но така е. Некоја повеќе, некоја помалку, но сите до една. Кучки. Дозволи и на жена да види дека патиш за неа и дека срцето ти се распаѓа секој пат која ќе ја погледнеш знаејќи дека не смееш да ја допреш, и можеш слободно да се збогуваш со предноста. Ќе го користи секој миг за да си ја почувствува сопствената моќ. Моќта на вистинска жена. Фатална жена за која некој копнее. Верувај ми, нема послатка храна за женското его од тоа.
Хм, би можела да напишам цел есеј на оваа тема. Но, во друга прилика.
Кога би стоел пред мене, ова е моментот кога со малку повишен тон и строг израз на лицето би ти рекла:
- Престани да се сожалуваш. Одвлечкај го газот под туш, дотерај се и смешај се со светот. И отвори си ги очите. Верувал или не, има и ќе има и други.
Но, верувал или не, скршеното срце е исто толку благослов колку и срцето љубено токму од „единствената“ личност.
Да, сериозно. Благослов е. Оти кога ќе се прибереш и ќа ја подигнеш главата високо, ќе сфатиш дека, види чудо, уште си жив. Ха! Замисли. Дури и Сонцето сеуште си свети, додека светот продолжува да се врти.
Ако ти се плаче, исплачи се. Јас си плачам кога ми е тешко. Плачам и кукам и се сожалувам себе, поразена пред сопствената немоќ. Понекогаш плачам неколку минути, понекогаш неколку денови. Дури знам совршено добро да плачам и без солзи. Знаеш колку боли да плачеш без солзи?? И речиси секогаш, кога моето самосожалување ја достигнува својата кулминација, еден строг и студен глас, некаде од внатре се буди и се буни. И вели вака: „О замолчи веќе еднаш! И порасни! Никој не паѓа на патетики. Дури ни јас“.
Ме разбираш што сакам да ти кажам?
Еве јасно и концизно: Драго момче, замолчи. И порасни. Ако си возрасен, почни да се однесуваш како возрасен. Ако си маж, добога биди маж!
Не ли знаеш дека ние жените сме кучки? Без навреда мои дами, но така е. Некоја повеќе, некоја помалку, но сите до една. Кучки. Дозволи и на жена да види дека патиш за неа и дека срцето ти се распаѓа секој пат која ќе ја погледнеш знаејќи дека не смееш да ја допреш, и можеш слободно да се збогуваш со предноста. Ќе го користи секој миг за да си ја почувствува сопствената моќ. Моќта на вистинска жена. Фатална жена за која некој копнее. Верувај ми, нема послатка храна за женското его од тоа.
Хм, би можела да напишам цел есеј на оваа тема. Но, во друга прилика.
Кога би стоел пред мене, ова е моментот кога со малку повишен тон и строг израз на лицето би ти рекла:
- Престани да се сожалуваш. Одвлечкај го газот под туш, дотерај се и смешај се со светот. И отвори си ги очите. Верувал или не, има и ќе има и други.
Имав де4ко врската ни беше 6 месеци...Веќе има 1 месец како сме раскинале а контакти ги имаме како пријатели...тој има девојка
али мислам дека тк се фана со неа да ме направи мене љубоморна...а уште ми вели дека ме сака а дека неа не ја сакам бла бла...дека до летото пак ќе сме били заедно..нзм што да правам дали да чекам или па....
