I've got a good one for ya.
Се наоѓам во влезот на "бившата" зграда во која живеев до пред 10 години, чекам лифт. Од задниот влез гледам доаѓа толпа азијци и едно мало дете ми приоѓа. Мајка му ни А ни Б, влага во лифтот, а јас почнувам да и викам да излезе зошто е расипан. Се обидов да го спречам лифтот да отиде нагоре, но не успеав. Тргна горе и после неколку секунди со сета сила се сруши надоле. Само го погледнав дете што стоеше до мене и неколку секунди се гледавме во шок и потоа тоа излезе. Јас потресена земав мобилниот телефон и вртев на полиција. Сите околу мене си беа како група туристи, насмеани, како ништо да не се случило. И се јавувам во полиција и почнувам да раскажувам што се случило, а од таму тој што збореше, уште од првата секунда како да знаеше веќе што се случило. Додека зборам на телефон, гледам надвор од зграда детенцево како сопира рендом човек, дали ја бара мајка му (уште не сфатило што се случило) или проси, не знам. Од скалите до лифтот се симиња девојка која не ја знам по лик, но таа се однесува како да ме знае и ме поздравува и целата насмеана ми вика "Се симињав по скалите и имаше некој", јас ѕиркам накај скалите и гледам дека се во тотален мрак и и враќам "Не ме заебавај со такви глупости" (во стил, она дискретно ми вели дека имало нешто натприродно, а јас не и верувам). Влагаат уште 3 девојки, целите напицкани и решавме сите заедно да идеме со другиот лифт до горе (а горе не чека некаква журка?) и таман влагаме во лифтот, од надвор дотрчувам некоја жена (не и го видов ликот) и сакаше да влезе, но веќе беше предоцна, лифтот тргна нагоре. Горе излагаме од лифт и наместо да сум на врвот на зградата, како да сум во некој друг град. Меѓу другите, тука беше една моја другарка и гледаше во еден кафич што да порача.
Најинтересниот дел: одеднаш сум во кревет, во тој што спиев во стариот стан и до мене има некој (претпоставував дека е баба ми зошто како мала спиев со неа). Спијам и одеднаш се будам, отварам очи и над мене стои детенцето од прееска. Раката како да не ја контролирам јас, зима некаков предмет што е до креветот, го крши и во дланка ми останува парче тријаголник кој го користам како оружје и грабам бебе кое лежи до мене и плаче и сакам да го прободам. Сфаќам дека е бебе и се спречувам себе си и го подавам на тој/таа што лежи до мене (мислејќи дека е мајка му). Фигурата што лежи до мене нема лице, едноставно темно е и замаглено. Го прима бебето и почнува како кукла насилно да го тресе со сета сила и да вика. Јас зачудена почнувам да врискам нешто во стил "Што ти е, бебе е, не можеш така да правиш" и така во целиот тој хаос, се како да се тресе, како да влагам во некаков вртлог, ме крева некоја сила и како да сум во воздух и почнувам да врискам (мислам дека врискав по мајка ми
) и да претам, но не можам да се ослободам, нешто ме влече нагоре и помеѓу мене и тоа нешто има избледена женска фигура фатена во тој вртлог но појавата и е како чад. И во тој момент сфаќам дека е сон и си викам, не претај, опушти се, ќе се разбудиш едноставно. И така беше, пополека се разбудив и како и секогаш кога имам кошмар, ја чувствуваав онаа струја во мене, целата вознемирена. Толку ми беше реален и чуден сонот, што еве, сеуште го памтам и тоа во детали.
Ае некој ако се нафати да го прочита целото ова, нека се обиде да го протолкува. Само немој да кажете дека нешто од другата страна пробувало да ми ја украде душата или слични с***а, оти одма ќе ја префрлам темата у канта!
(иначе долго време се немам видено со девојкава па за да си помислам дека е потсвесно судејки според некој наш разговор).
