А не би била поразочарана од себе ако го гледаш детето да пати само затоа што ги нарушува т.н. идеали за „нормална“ и „совршена“ фамилија?
Јас би. Бидејќи по секако јас не сум влијаела врз сексуалната определба на моето дете, па да се прашувам каде и како сум згрешила. Мојата „хетеро фамилија“ ќе ми е доволен доказ дека не може да се втера некому нешто што не сака. Но затоа пак би била разочарана што при толкавиот притисок кој детето го трпи, јас, како мајка која е должна да е тука за него, би му создавала уште непријатности. Па ако јас го отфрлам неговото „јас“, како од други да очекува да го прифатат?
А после би не болело други да го вреѓаат, ама тоа е.
Муабетов не држи вода од многу аспекти, а најбитниот е дека кучето е сосема друг вид, а со тоа и не ги ужива сите умствени способности ко човекот.
За разлика од хомосексуалецот (смешно ми е и да ја правам оваа паралела), кучето нит знае што се случува, ниту е способно да сака и посакува на начин ко што ние можеме. Да, ќе се најде некој батка што може да покаже привлечност кон куче, ама истото нит ќе знае да каже да или не, ниту пак има да му врати во иста мера, да му готви, да го поддржува и да планира иднина со него.
За првото , неможам да не бидам разочарана од себеси во таква ситуација.Што и да направам би била разочарана. Ќе ми биде бескрано жал затоа што ќе знам какво патење ќе доживее, какво негирање од мнозинството, но секој си го избира патото во животот. Мојот став е дека не признавам хомосексуалност како нормала и крај. Затворена сум за промена на моето мислење околу тоа, макар и моето дете биде хомосексуално определено. Како што и твоето дете доколку биде хејтер за хомосексуалци, нема да ти го промени твоето мислење за нивно прифаќање како еднакви на хетеро семејствата. Не е болест, но според мене е некој вид на хормонално пореметување како и психолошко и не знам какво поинакво. Да го прифатам? Па јас никогаш и не би го отфрлила него како мое дете какво и да е ќе го сакам еднакво, ќе го заштитам од другите, дури можеби и партнерот по некое време би му го прифатила, но тука зборуваме за ДЕЦА. Не би посакала внуче да ми расте со два мажи (Родител 1 и родител 2)? неможам да прифатам. Да ги гледа како се бакнуваат, како се прегрнуваат, како играат валцер по свадби, како се држат за раце, како легаат на иста лежалка на плажа.....и да остане со неизопачени размислувања и трауми?? Тешко, тешко....
Кај машки хомосексуалци , обично едниот партнер е поженствен, има женски манири, и изгледа како она што го нарекуваат некои “педерче“ (што е навредливо дури и за мои уши). Но кажи ми како тој родител не би влијаел на машко детенце кое од него ќе гледа урнек за тоа како треба да се однесува? Ќе поприми од однесувањето, сигурно и не би му претставувало проблем да проба да види како би било со машко како неговите што се, па ќе спореди што му се свиѓа повеќе. Се би било нормално, а не е се нормално и неможе се да биде нормално.
Не викам дека се тоа лоши луѓе навистина, но да создаваат заедница со деца е тоа ми е неприфатливо.
За второто , да не ми држи вода сега, ама како тргнало за 500 години ќе има таква заедница која ќе ги брани таквите. И на баба ми би и било смешно да прави пароли за нешто со „маж и маж со детенце“ на времето, па еве сега станува се понормално да се поддржи таквото нешто, а глупаво и просто да се негира.
Башка разбрав кога би се дозволило да посвојуваат и да имаат деца, хомосексуалните заедници сакаат да пишува во законите родител 1 и родител2 , а не мајка и татко. Уште ќе ми го скратуваат на мене правото да бидам Мајка??? Да да , секако дека ќе ги поддржам,
Многу драматизирате и од една нормална процедура на растење правите сложен и комплициран процес, а воопшто не е така. Сите сме биле таму, знаеме...
И со прифаќање на една работа, правите крај на светот, и ако ги подржиме хомосексуалците, демек утре ќе поддржиме врски и заедници и со мечки и врколаци. Демек се со цел да испаднеме кул.
Ти ме прашуваш нешто што јас те прашав претходно.
Секако дека е битно што им се сервира на децата од дома на прво место, ама не значи дека ако има хомо родители дека ќе биде изложено на нешто повеќе одошто би било со нормалните родители. Не мислиш дека можеби ќе се осеќа подеднакво убаво како што си се осеќала и ти кога си гледала слики од твоите родители гушнати и среќни?
Мора тоа да предизвикува траума? Од кај си толку сигурна?
А хомосексуалноста не е заразна па да ја добие од нив.
И религијата не е заразна , па јас верувам во тоа што верува моето семејство.
И јазикот не е заразен па јас го зборувам оној јазик кој го научив од мајка ми и татко ми.
Не сум сигурна дали би предизвикало траума или не, но децата не се експеримент на кој можеме да се учиме што би предизвикало и дали би предизвикало трауми нештото. Нема во такви случаи пу пу не важи...
Може муабетов да тера до бесконечност и назад, ниту јас ќе го сменам мислењето, ниту ти твоето.
Како што очигледно сексуалноста е слободна определба, така и размислувањето околу тоа.