1. Името на розата - Умберто Еко (750 стр)
Фасцинантен роман, барем според мене.
Можеби ми требаше подолго време да го прочитам али вредеше.
Прв пат се сретнувам со стилот на Еко, и ме воодушеви.
Накратко, се работи за мистериозни убиства во еден средновековен италијански манастир.
Случајно во манастирот ќе допатуваат еден поранешен член на шпанската инквизиција и неговиот ученик.
Од тука започнуваат да се одвиваат настаните.
Но ова е повеќе од обичен трилер. Ќе наидете на многу теолошки расправи, многу живописни описи на манастирот и ликовите, на религијата (на католицизмот), на човековата природа.
Како подвижна мала енциклопедија, со еден збор ќе ви го разработи мозокот.
2. Небеска Тимјановна - Петре М.Андреевски (435 стр)
Што да кажам за Петре и неговите книги, а да не го знаете?
Единствен стил.
Успеал толку сликовито да ја прикаже борбата на Македонците низ вековите.
Борбата за слобода, правото на свој јазик, едоставно заштита на својот идентитет.
Творештвото негово, нешто што е наше, толку единствено и уникатно.
Конкретно овој роман е биографија на една наша партизанка Уранија Јурукова.
Нејзината приказна е приказна на многу Македонци и Македонки.
Нејзината голгота, како еден вид на личен дневник преставена низ перото на нашиот култен писател.
Родена во Костурско, Егејска Македонија била член на револуционерно семејство.
Се борела за Македонија, за правото на свој јазик и своја земја.
Небеска целиот живот го посветува на својата земја.
Прикажани се нејзините успони и падови, како губење на поблиското семејство и на свои другари партизани.
Но ја губи и својата прва љубов, за подоцна раѓајќи го своето единствено дете да биде одведено во Унгарија со другите деца бегалци.
Ќе биде осудена како Југословенски шпион и одведена во логор во Сибир, каде ќе остане таму се до смртта на Сталин.
Борбата на една жена и мајка, ќе успее да се врати во својата родна земја, по толку години поминати во егзил.
Да не раскажувам премногу, топла, топла препорака за ова дело, како и за сите негови дела.