Зошто се натпреваруваме?
- Автор на темата ~ Скарлетка ~
- Време на започнување
Никој не сака да биде лузер, ама претераното докажување,преголемата желба да бидеш над сите може да те доведе и да бидеш лузер.
Егото е многу заебана работа, особено кога сакаш да го преувеличеш, а кај нас луѓето тоа често се случува. Еј да, постое алчност, лакомост, себичност... Скоро кај сите го има тоа, кај некои само е повеќе изразено, кај други помалку.
Натпреварите демек се направени за да те подобрат као личност: „Ќе се трудам да станам подобра, за да бидам прва’’. Ама сепак, па се доаѓа до оноа себичното..
Не реков дека нема. Во натпреварувањето, какво и да е, само еден може да виде победник. Без разлика кој го започнал и од која причина.
Зошто ни е во гените да се докажеме и да добиеме признание од другите.
Може секој колку сака од срце да си го работи она што го сака, ама пак му се билда егото кога друг ќе го пофали.
Едноставно така функционираме. Јес да сега моралот и принципите се повеќе ставени во позадина, та многумина воопшто не размислуваат за постапките и се спремни да прегазат секого за да стигнат до некој своезамислен врв, но тоа секогаш ни било во крвта. Еве, наједноставен пример, дури и една тема ко оваа или било која друга, може да се смета ко “натпревар“ за тоа кој ќе даде подобар (која и да е дефиницијата за тоа) одговор. Во повеќето случаи несвесно, но сепак е, на некој начин. Секогаш ќе се најде некој со поразличен одговор, ќе се сконтра, и тука почнува мерењето ташаци.
Така е и за останатите полиња. Simple as that. Нема некоја голема филозофија.
Може секој колку сака од срце да си го работи она што го сака, ама пак му се билда егото кога друг ќе го пофали.
Едноставно така функционираме. Јес да сега моралот и принципите се повеќе ставени во позадина, та многумина воопшто не размислуваат за постапките и се спремни да прегазат секого за да стигнат до некој своезамислен врв, но тоа секогаш ни било во крвта. Еве, наједноставен пример, дури и една тема ко оваа или било која друга, може да се смета ко “натпревар“ за тоа кој ќе даде подобар (која и да е дефиницијата за тоа) одговор. Во повеќето случаи несвесно, но сепак е, на некој начин. Секогаш ќе се најде некој со поразличен одговор, ќе се сконтра, и тука почнува мерењето ташаци.
Така е и за останатите полиња. Simple as that. Нема некоја голема филозофија.
За да доминираме, за да бидеме најдобри, да водиме, да бидеме на врвот.
Според мене:
Прави го онаа во кое си најдобар и биди најдобар во тоа што го правиш.
Според мене:
Прави го онаа во кое си најдобар и биди најдобар во тоа што го правиш.
Јас морам да одам против на се' кажаното. Секогаш одам на тоа да се изразам во тоа што го правам никогаш да се натпреварувам, и не ми е јасно како тоа е спротивно на ,,моите гени". Дали е потребно да се натпреваруваме, и дали ни е потребна таа диференцијација на победници и губитници и тоа кој е подобар? Јас искрено не ја разбирам нелогичната спротиставеност на тоа ,,Не ми е гајле што мислат луѓето за мене" и натпреварувањето. Па со кого се натпреваруваме за да се докажеме? Со самите себе? Со останатите, секако. Јас ете мразам да се натпреварувам во било која сфера во животот, и одма се повлекувам штом намирисам натпревар. И да, сето тоа не укажува на тоа дека не сум егоистична, но не во врска со натрпеварувањето. Ако не-натпреварувањето ме прави лузер, тогаш нека сум лузер. Зошто без разлика колку е тоа добро или лошо, тоа ,,нешто" е мое и уникатно на мој начин. Можеби за некој е најубаво, за друг најглупаво нешто што го сретнал во животот, за мене е ,,нешто што произлегло од мене". А изразувањето во она што го правам е најапсурдно да го правам само за да бидам подобра во очите на другите или ставена на вага со слична работа од ист вид. Утре ден кога ќе ме нема, колку навистина ќе е битно дали некој ми го знае името или не, како што не ми е битно колку биле подобри или полоши од мене во работите што сум ги правела. Што ќе ми значи мене тоа и пред се' дали може да ми значи ?Дали сите (мора да) имаме дефиниција за тоа што значи да се биде подобар од некого?
Да се надополнам, се натпреваруваме и за да лечиме комплекси. За да покажеме дека не сме глупи/неталентирани/whatever...
Зашто секој сака да се докаже дека е подобар дека може полесно дека може повише да постигне и да го добие чуството на ја сум најдобар број 1 нема болје така главно чуство