(Не знам) Што да ти кажам..
У време коа очајно ти треба насочување, туѓо мислење за некоја работа.
У време коа очајно ти треба насочување, туѓо мислење за некоја работа.
Фрази од родителите што ве нервираат
- Автор на темата Sara
- Време на започнување
Аман бе аман више со тој компјутер,се здрви цел ден си пред него! Земи фати книга за џабе одиш на факултет!
Навечер: Ленувај порано немој цела ноќ на лап топ. Насабајле:Станувај ајде цел ден го преспа! 12 саат е (а уствари 11 е )
Навечер: Ленувај порано немој цела ноќ на лап топ. Насабајле:Станувај ајде цел ден го преспа! 12 саат е (а уствари 11 е )
Читајки ги сите ваши постови наидов скоро на многу фрази кои ги користеа моите родители порано кои ме нервираа.
Сега веке не ги користат,односно одамна не ги користат пошто никогаш не гледат колку седам на комјутер,дали алиштата ми се средени,дали ми е чист домот или слично.
За да не наидам на сите овие фрази,секогаш кога доагаат да ме видат се е убаво средено
за кое претходно сум потрошила цел еден ден.
Сега само секој ден по телефон слушам,кога стана,до колку беше на работа....ууххх....зарем се толку битни тие информации
,секој ден,секооооој ден.
Кога веке ке поченеш да мислиш на самата себе си?
Зарем не мислам?
Зарем ако сеуште не сум омажена на моите 33 тоа значи дека не мислам на себе си?Што има врска во колку сум станала,што сум јадела,до колку сум била на работа?
Ама ете,затоа се родители,се трудат секогаш да не усмерат на правиот пат,тие имаат своја визија како треба да изгледа тој прав пат.Од една страна ме нервираат тие нивни секојдневни прашања ама од друга пак,потполно ги разбирам и знам дека ми мислат најдобро и затоа не им замерувам.
Сега веке не ги користат,односно одамна не ги користат пошто никогаш не гледат колку седам на комјутер,дали алиштата ми се средени,дали ми е чист домот или слично.
За да не наидам на сите овие фрази,секогаш кога доагаат да ме видат се е убаво средено
за кое претходно сум потрошила цел еден ден.Сега само секој ден по телефон слушам,кога стана,до колку беше на работа....ууххх....зарем се толку битни тие информации
,секој ден,секооооој ден.Кога веке ке поченеш да мислиш на самата себе си?
Зарем не мислам?
Зарем ако сеуште не сум омажена на моите 33 тоа значи дека не мислам на себе си?Што има врска во колку сум станала,што сум јадела,до колку сум била на работа?
Ама ете,затоа се родители,се трудат секогаш да не усмерат на правиот пат,тие имаат своја визија како треба да изгледа тој прав пат.Од една страна ме нервираат тие нивни секојдневни прашања ама од друга пак,потполно ги разбирам и знам дека ми мислат најдобро и затоа не им замерувам.
Кога пробуваш да објасниш некој проблем -
- Епа, тоа е... на никој не му е лесно
- Епа, тоа е... на никој не му е лесно
Ох, сум заборавила веќе....
Ко сега да ја гледам мајка ми, ако ја нанервирам нешто...„ Душовадник, џигерот ми го изеде. Јас не знам озбилно тебе кој ќе те трпи, мислиш ли некад да се омажиш ти. За една недела со се партали ќе те вратат “
Кога почнав да живеам сама, со оглед на фактот дека јас мојата блискост со нејзе не ја доживувам со 10 пати гугање на телефон секој ден, не сакам такви лигавици и она го знае тоа, ми се јавуваше со некои глупави прашања:
„ Сине, јадеше? “
„Сине врне таму? Да не излезеш без чадор...“
Тоа ме убиваше у поим
Ко сега да ја гледам мајка ми, ако ја нанервирам нешто...„ Душовадник, џигерот ми го изеде. Јас не знам озбилно тебе кој ќе те трпи, мислиш ли некад да се омажиш ти. За една недела со се партали ќе те вратат “
Кога почнав да живеам сама, со оглед на фактот дека јас мојата блискост со нејзе не ја доживувам со 10 пати гугање на телефон секој ден, не сакам такви лигавици и она го знае тоа, ми се јавуваше со некои глупави прашања:
„ Сине, јадеше? “
„Сине врне таму? Да не излезеш без чадор...“
Тоа ме убиваше у поим
Мене највеќе ме нервира кога спиеш и ти ѕвонат од дома на телефон. И разговорот е следен:
„....Ало...“
„Сине што правиш? Да не те разбудив?“
„Да.“
„Епа извини тогаш, ај ќе ти се јавам после.“
Тоа ептен ме нервира, а постојано им се случува на моиве. Па веќе ме разбуди, зошто ми спушти?
„....Ало...“
„Сине што правиш? Да не те разбудив?“
„Да.“
„Епа извини тогаш, ај ќе ти се јавам после.“
Тоа ептен ме нервира, а постојано им се случува на моиве. Па веќе ме разбуди, зошто ми спушти?