Социјална фобија, анксиозност и панични напади

[Dare]

Сега чичко Даре ке ви објасни што треба да правите, ја на пример немам таков проблем, добро кога ептен ке упаднеш со непознати неможеш од одма да имаш ист начин на комуникација како со тие што ги знаеш цел живот, на почетокот се е некако по пластично....Мене ми се има случено кога бев средно ( 15-16 год) и нели нормално почував да излегувам со девојки ова-она знаеш, и сега на моменти ме фаќаше некоја тинејџерска трема, морав да се покажам, мада девојките на тие години беа далеку поизгубени од мене, али нема везе.. Пред таков важен састанак обично станував сабајле 5 мин. порано, ке оидев во ВЦ и пред огледало ке почнев да си делам комплименти. Нешто во стилот: Ти си Даре најачи, најпаметен, најубав, најсекси хаха и така одпосле кога ке завршев со ритуалите, таков полн со самодоверба, ретко која женска ми мавнала корпа......па сеа незнам ова дали е слично со тој проблем, ама вреди да се проба... ништо не те кошта може ке има подобрување па ке викнеш некаде на пиво и скара да те пробаме како ти иде муабетот со непознати

 

[Аркантос]

Сега чичко Даре ке ви објасни што треба да правите, ја на пример немам таков проблем, добро кога ептен ке упаднеш со непознати неможеш од одма да имаш ист начин на комуникација како со тие што ги знаеш цел живот, на почетокот се е некако по пластично....Мене ми се има случено кога бев средно ( 15-16 год) и нели нормално почував да излегувам со девојки ова-она знаеш, и сега на моменти ме фаќаше некоја тинејџерска трема, морав да се покажам, мада девојките на тие години беа далеку поизгубени од мене, али нема везе.. Пред таков важен састанак обично станував сабајле 5 мин. порано, ке оидев во ВЦ и пред огледало ке почнев да си делам комплименти. Нешто во стилот: Ти си Даре најачи, најпаметен, најубав, најсекси хаха и така одпосле кога ке завршев со ритуалите, таков полн со самодоверба, ретко која женска ми мавнала корпа......па сеа незнам ова дали е слично со тој проблем, ама вреди да се проба... ништо не те кошта може ке има подобрување па ке викнеш некаде на пиво и скара да те пробаме како ти иде муабетот со непознати

Ова е една од вежбите кои се препорачани од доктори за оваа состојба. Ама не да си даваш комплименти, туку да вежбаш можни ситуации. Стоиш пред огледало и разговараш сам со себе.
Многу е језиво.

 

[Rok Prorok ;P]

јас имав таков проблем и не останува ништо друго освен да се соочиш со сопствените демони, така ќе ујачаш и постепено фобијата ќе згасне сама од себе.

 

[emzzy]

Таа се манифестира со зацрвенување на образите кога сте во директен контакт со некоја непознат или помалку близок пријател. Треперење на целото тело во некои случаи и пелтечење. Збунетост - односно тешкотии при координирањето на речениците. Избегнување на поглед очи-во очи. Чудесни вртоглавици.

ОМГ секогаш кога сум во близина на симпатиите сум таква, значи ја имам оваа фобија? У пи*ду матер.

 

[Аркантос]

ОМГ секогаш кога сум во близина на симпатиите сум таква, значи ја имам оваа фобија? У пи*ду матер.

Е сега... симпатиите се друга приказна. Можеби е само трема пред нив

 

[melpomena]

Кога сум во близина на непознат човек, без разлика дали е женско или машко, па дури и да е само еден "нов" во целото мое друштво, најчесто сум повлечена и тивка. Набљудувам. Оставам другите да разговараат. Зборам кога ми се обраќа. Чувствувам можеби мал срам, но пред се, немам желба за разговор и интерес во личноста. Се додека, пополека со набљудување не ја запознаам. Не можам да бидам 100% своја, односно отворена, пред туѓинец. Не го сметам за непријател, тоа е сосема апсурдно, но чувствувам дека се додека нема заслужено, односно, се додека не се прикаже како добронамерна позитивна личност, не вреди да дозволам да ме запознае вистински.
Хмм, можеби тоа е причината зошто цел живот ги имам истите едни пријатели?

Иста таква беше и на почетокот на форумот.

 

[Дејмон]

Ауф, бев таков пред некоја си година и ми беше ептен тешко. Ради тоа неможев да се спријателам со никого и еден период не излегував од дома. После тоа незнам како и што, се беше поинаку. Срамот го немаше повеќе, се запознав со многу луѓе, разговаравме на секакви теми и одтогаш па навамо немам никакви проблеми во запознавање со други луѓе. Незнам значи искрено што и како ми се деси, али знам дека е добро и си терам.

 

[malo]

Барав дали има ваква тема, немаше, ако има се извинувам. Бришете преместувајте, како треба така

Социјална фобија е одредено чуство на срам, но се манифестира во поголеми размери и може многу лошо да влијае во целокупниот живот на индивидуата.
Таа се манифестира со зацрвенување на образите кога сте во директен контакт со некоја непознат или помалку близок пријател. Треперење на целото тело во некои случаи и пелтечење. Збунетост - односно тешкотии при координирањето на речениците. Избегнување на поглед очи-во очи. Чудесни вртоглавици.

Ова е проблем кој во 21от век е многу често застапен.
Многу психолози сметаат дека сами треба да си помогнеме кога се наоѓаме во ваква ситуација. Други сметаат дека е болест која не може никој да ја излечи, а трети пак воопшто не ја третираат како проблем едноставно ја дефинираат како нормална реакција последица на многу динамичен живот.

Мене прв пат ми се појави кога имав 23 години и од тогаш имам потешкотии во социјалниот живот. Сега веќе успешно ја контролирам.

Како стоите вие на овој план? Имате ли и вие вакви проблеми?

Социјалната фобија или анксиозноста не се манифестира само со овие горенаведените симптоми. Симптомите можат на почетокот да бидат благи и неприметливи како благо треперење на рацете, пречки во говорот и вртоглавица, а можат и да достигнат степен на панични напади пропратени со гушење, силно срцебиење, дезориентација, деконцентрација, пречки во видот, чувство на гумени нозе, треперење на целото тело, обилно и нагло потење, наизменични топли и студени бранови низ целото тело, болки во одредени делови на телото, страв и сл.

Мене за прв пат овие симптоми ми се појавија пред повеќе од 10 години, но за време на пубертетот исчезнаа, но пред 2 години повторно се појавија и од тој период па навака секојдневно се борам со оваа болест. Но веќе неколку месеци сум подобро. Се обидувам да ги намалам симптомите со помош на вежби и со зголемена физичка активност, што ми успева, мегутоа повремено земам и лекови кога е неопходно.
Научив да ги контролирам нападите со самото тоа што знам дека не можат да ми наштетат и без да паничам уште повеќе, чекам да поминат и најчесто поминуваат во рок од 5 до 15 минути.

Како што можев да забележам овој проблем не ме засега само мене или само мала група на луге. Страшното е тоа што голем е бројот на луге кој денес се соочува со оваа болест, а уште пострашно е тоа што најчесто се засегнати младите генерации.

 

[THE Ghost]

Имам 14 години и според она што го прочитав, 85% од аимтомите ги имам.
Ги немам оние со состаноците, со користењето на јавно вц, но се срамам да разговарам со моите врсници(со некои) затоа што мислам дека се на "повисоко " од мене. И се плашам да не згрешам нешто.

 

[Anakin]

Барав дали има ваква тема, немаше, ако има се извинувам. Бришете преместувајте, како треба така

Социјална фобија е одредено чуство на срам, но се манифестира во поголеми размери и може многу лошо да влијае во целокупниот живот на индивидуата.
Таа се манифестира со зацрвенување на образите кога сте во директен контакт со некоја непознат или помалку близок пријател. Треперење на целото тело во некои случаи и пелтечење. Збунетост - односно тешкотии при координирањето на речениците. Избегнување на поглед очи-во очи. Чудесни вртоглавици.

Ова е проблем кој во 21от век е многу често застапен.
Многу психолози сметаат дека сами треба да си помогнеме кога се наоѓаме во ваква ситуација. Други сметаат дека е болест која не може никој да ја излечи, а трети пак воопшто не ја третираат како проблем едноставно ја дефинираат како нормална реакција последица на многу динамичен живот.

Мене прв пат ми се појави кога имав 23 години и од тогаш имам потешкотии во социјалниот живот. Сега веќе успешно ја контролирам.

Како стоите вие на овој план? Имате ли и вие вакви проблеми?

Со сета почит, но социјалната фобија и анксиозноста не се иста работа. Ова ќе го пишам кратко оти не ми е пријатно да зборувам за мојата состојба. Од 17 години имав анксиозни напади но никогаш кај мене не се појавила социјална фобија. Токму ослободувањето од ова пореметување го донесе големата концентрација на луѓе околу мене. Многу разговори и делење на проблемот со блиските , допринесе за да се чувствувам подобро. Никогаш во животот немав анти- социјални однесувања или фобии и тешкотии во социјалниот живот и комуницирањето со околината. Анксиозноста е прилично дискутабилна тема , и токму неможноста потполно да се дијагностицира како последица на нешто ја прави мисетериозна и не сфатлива во многу аспекти. Не ја отфрлам можноста да се појави заедно со социјалната фобија или како последица на истата но сепак тоа се две комплетно различни проблематики исто како што е и агорофобијата која пак почесто од анксиозноста се појавува кај социо фобичните лица. Да точно, овие болести се болести на модерното општество и динамичното време но ете за жал во Македонија не е обрнато доволно внимание на овие состојби кои знаат да бидат многу многу сериозни доколку не се контролираат. Соединетите Амрикански Држави имаат доста убедливи решенија за контрола и многу сериозни стручњаци исто како и Јапонија и Скандинавија каде што е забележан голем број на лица кои боледуваат од овие навидум минливи состојби.