па баш така, точка во која ништо не се случува, а сѐ постои, точка на потполна рамнотежа која никогаш не се нарушува.
Не ми се допаѓа тоа. Ми личи на бара со застојана вода. Ни во неа нешто се влева, ни од неа нешто истекува, оти сѐ е тука и постојано присутно. Тоа па ми личи на мртвило.
Добро сега сме некаде на иста фрекфенција. Да тоа е тоа и се согласувам со тебе.
Но ако сме сосема свесни за чувствата не би настанала рамнотежа туку би настанал хаос. Или би настанала рамножа и поради тоа би настанал хаос кој се одразува во нашите дејствувања.
Не можеш да седиш мирен ако си сосема свесен за секое чувство, баш напротив - ќе се обидуваш да го насочиш или пренасочиш, интензивираш или да го натераш да стивне. едносатвно ќе се избезумиш.
Lena ако дојдеш до рамотежа и баланс на чувствата нема да бидеш среќна ќе бидеш во рамнотежа и ништо нема да допира до тебе.
Тоа не е здрава состојба.
Ти можеш да бираш и всушност бираш како ќе реагираш и во оваа состојба кога не си сосема свесна.
А на прашањето:
Дали свесната состојба е поврзаност со Бог и вечната мистерија?
Не би одговорила затоа што немам јасно гледиште.
Еве без оформен став би рекла дека свесната состојба не е поврзана со Бог туку со нас самите, а ако ние самите сме свој Бог тогаш да свесната состојба е поврзана со Бог.