Вие користите застарен прелистувач. Може да не ви бидат убаво прикажани овој или други сајтови. Треба да го надградите вашиот или да користите алтернативен прелистувач.
Ти си мое небо, а јас црна земја со суви усни. Протриј ја низ прстите, почувствувај ја нејзината тежина, земи длабок здив па напој ја со себе, тоа ќе го претвори овој прав во градина со ружи.
"Доаѓам скршена, повторно до сознанието: Неизлечива е мојата страст кон тебе....
О пламени погледи и агли на малите усни што ја измамувате воздишката од длабината на душата, во што...во што е вашата моќ...?"
Doagjam do soznanieto deka pocituvajki GI tvoite pravila nesomneno se nametnuvaat moite koi se samo tvoi iskopirani. I koga sfakam kolku ebano dobro funkcioniraat tvoite pravila pomnozeni po dva, ja sfakam gubenjeto na sustinata na postoenjeto.
Можеби во вечноста ќе се врзат нашите стари ланци, за кои не сме свесни, можеби ќе ни се случи љубов на некои нови друмови, врз кои ќе се љубиме ко странци, а толку блиски.
Винозен сум како витез, сакаш коктел од мојата крв, напи се, ќе те прогонува, ги сакаш моите очи, еве ти ги, само не знам дал ќе прогледаш со нив, што сакаш земи, твое е, пробај го и потоа раскажи.