Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
кој ?????? еве и тебе малку да те развеселимеТолку ми фалиш
Јас сум до тебе. Не, ти си до мене. Не, не...Јас сум до тебе и истовремено ти си до мене. Кога фали само еден од тие четворица, да се зборува за еквилибриум во нашите два светови е потполн апсурд. Твоето постоење му дава смисол на моето, исто како што мојата имагинација без тебе е само црнина која лебдее во маглите и ништо продуктивно нема од неа...Барем да знаев како да ти покажам колку те љубам.
, то незна нико само ти....
Што и да кажам знам дека сум грешка.....што и да направам знам дека и тоа сум грешка....направив многу во животот
сум паѓал и па сум останал на нозе.....но сега стана слаба точка во мене....блискоста и поврзаноста
беше до мене секогаш.....во тешки моменти....исто и јас до тебе....секогаш ги решававме проблемите што не мачеа на мирен начин и гледавме да не се повтори повеке....
сум паѓал и па сум останал на нозе.....но сега стана слаба точка во мене....блискоста и поврзаноста
беше до мене секогаш.....во тешки моменти....исто и јас до тебе....секогаш ги решававме проблемите што не мачеа на мирен начин и гледавме да не се повтори повеке....
И уште не ми е јасно што ти бев јас?
Плишана играчка?
Жива барбика?
Да ме земеш и да си поиграш со мене кога ќе посакаш.
Ти здосадува, ме враќаш на место.
На сигурно место, во фиока.
Никој таму нема да ме допре.
А јас чекам.
Чекам да се сетиш на мене и да ме извадиш оттаму, макар на кратко.
Не... Претешко е. Претешко е да те чекам а да знам дека нема надеж.
Велиш времето се ќе каже.
А знаеш ли колку време помина дури си играше со другите играчки?
Можеби и не знаеш, но тоа време е предолго.
Предолго седев во фиока, опкружена со темнина и тага. Без никој околу мене.
Време е да ја видам светлината.
Ех.. заборавив дури и како изгледа..
Сега летам. Летам далеку од тебе, далеку од болката, далеку од се..
Одамна веќе не плачам по тебе.
Нема повеќе солзи...пресушија одамна...
И да, немој да мислиш дека ќе те заборавам...Биди сигурен дека нема...
Никогаш нема да те заборавам...
Лузните кои ги остави вечно ќе ме потсетуваат дека постоиш...
Или...за мене...
Некогаш постоеше...
Плишана играчка?
Жива барбика?
Да ме земеш и да си поиграш со мене кога ќе посакаш.
Ти здосадува, ме враќаш на место.
На сигурно место, во фиока.
Никој таму нема да ме допре.
А јас чекам.
Чекам да се сетиш на мене и да ме извадиш оттаму, макар на кратко.
Не... Претешко е. Претешко е да те чекам а да знам дека нема надеж.
Велиш времето се ќе каже.
А знаеш ли колку време помина дури си играше со другите играчки?
Можеби и не знаеш, но тоа време е предолго.
Предолго седев во фиока, опкружена со темнина и тага. Без никој околу мене.
Време е да ја видам светлината.
Ех.. заборавив дури и како изгледа..
Сега летам. Летам далеку од тебе, далеку од болката, далеку од се..
Одамна веќе не плачам по тебе.
Нема повеќе солзи...пресушија одамна...
И да, немој да мислиш дека ќе те заборавам...Биди сигурен дека нема...
Никогаш нема да те заборавам...
Лузните кои ги остави вечно ќе ме потсетуваат дека постоиш...
Или...за мене...
Некогаш постоеше...
Морав сето тоа да го исфрлам од мене, не можев веќе да издржам...well said