Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)

[Iris*]

Сега уште да најдам положба за спиење во која најмалку ќе ми недостигаш, а ти ако сакаш дојди во сонот, секако кај мене е несредено, да не дојдам јас во твојот и јас знам да правам хаос. Добра ноќ

 

[Achernar]

Поентата беше јас да ти направам хаос, ама ти добро парираш, како никоја досега, затоа ме имаш поинаков.

 

[Prashina]

Kako puknat meur od sapunica gi redam sekavanjata za da gi skladiram.
Vo ochite moi nema ni bolka ni taga samo spomeni koi gi zapretuvam podlaboko. Covek se ragja sam, pa redno e i da zgasnuva sam.Koja mizerija e ocekuvanjeto nekomu da mu znacis nesto samo zatoa sto toj tebe ti znacel i ti znaci. Chovek od choveka moze da napravi i volk no i vol. No bitno e samiot ti da ne se pretvorish vo nichija sitnurija koja tropash vo nechii dgepovi. Kanta tropa ili jas zboram ke rechev na smea. No kolku se poglednuvam vo ogledaloto tolku poveke se vljubuvam vo samotijata i se nasmevnuvam. Zar se potrebni lugje za taga se dodeka srceto e pechatirano. Jas ne se boram za tebe, jas te pushtam da gi osoznavash svetovite za da ja sfatish vechnosta koja ti e pred ochi. Od vecnosta nikoj ne izbegal samo ja posakuval vo razlichni vreminja na svesnost. I sto e toa bitno koga nebesnoto sinilo e edno -nebesno, koga sonchevata svetlina e sonchevina, i koga jas sum sam jas koja ili ja prepoznavash ili ne.
Jas mozam se. Mozam da te napravam Bog vo moite ochi , no mozam da te napravam i samo meseceva svetlina koja sveti dodeka spijam i ne ja poglednuvam. Zar e bitno toa?
Pesochniot casovnik istekuva.

 

[Achernar]

Пред моментот, пред да се случиш, пред да земам здив, немаше ништо, немаше крв, вредност, воздух, сега има земја и плод, сонце, месечина, се што срцево гледа, универзум и бранови модри што док милуваат во илјада капки, сон и оган вечен што гори, без тага и живот празен.

 

[Iris*]

Знаеш дека те сакам и се надевам никогаш нема да посакаш да го заборавиш тоа.

 

[Achernar]

Пријди малку поблиску и види се во мене, како се будиш и заспиваш, сонуваш и дишеш со градиве, кажи ми како да те откорнам од себе, а да продолжам да живеам, пред тебе бев смрт, земјосан со ум и тело, под сонцето некако, а сега со тебе сум карасмрт, под небото никако.

 

[Prashina]

Nokta bese mirna pod nebo so zvezdi. Sama od chasha vino se opiv. Nikogash se nemam opieno taka. Od umorot ili od vinoto bese neznam. No ke ti priznaam sepak vozduhot mirisase na tvoeto prisustvo, a zemjotresot bese kulminacija vo utroto. Nasmevkata govoreshe a jas ja slusav.

 

[Achernar]

Ради тебе запаѓам во некои чудни стања

 

[Prashina]

16.05.2012
Ostanaa nedopieni vina, nedoreceni zborovi, skrsheni ega, otvorena i zaboravena kutija cigari, neispolneti zelbi...
Od site moabeti posledniot ti go pametam :sto si se fatila za mene kako slep za stap, mozebi koga ke se otkacis od mene nekoj drug ke vleze vo tvojot zivot koj go zasluzuvash...me napnuvas, se cuvstvuvam ko toaletna hartija...
I togash mi se izbistri pogledot..poglednav so ochi polni solzi na vrvot na chevlite i morav da go oslobodam zasto sfativ teret mu bev. Povtorno bev samo polovinka, izgubena vo haosot. A jas nikogash ne barav nisto od nego, a tolku mnogu go chuvstvuvase moeto breme.
Neznam ni zosto vecerva se setiv na se...neznam ni zosto vecerva tolku boli.Znam bese se negov izbor koj so godinite dostojno go ispochituvav.
Znam deka vremeto me izmeni i mene i nego. No, boli mnogu boleshe i ke boli.Tolku vecerva tolku utre, tolku sekogash...

 

[Achernar]

Ти и јас сме мака и длабочина во ровка крв, близина што ни е далечина, изморен стих од црна песна и сме еден миг во неа, кој е таков роден, да не изгрева во утрината, изгонет од ноќта.