Ко да има што да се кажува.
Треба да престанам да не сакам промени. Промените се добри и треба да се случуваат затоа што со нив се бележи напредок. Е убаво сето тоа ама јас не сум човек што многу сака промени и изненадувања чисто ради фактот што не секоја девијација води кон прогрес (ете Френк Запа не го потенцирал тоа) и секогаш има можност да направам промена која не води кон напредок. Е таму спаѓаш и ти, промена која може да не води кон напредок туку кон уназадување. Којзнае колку време размислувам и се обидувам да предвидам каква промена ќе бидеш ти во дадена ситуација и дали воопшто имам можност да реагирам ако нешто тргне удолу. Уште немам одговор, огромен број празни сценарија кои никогаш не се случиле и сите освен едно нема никогаш ни да се случат. И? Кое сценарио е тоа?
И дур си размислувам јас ти си којзнае каде. Бем ли га ја каде си ти... не ми е ни битно, секако не сум таму барем да те видам од некое ќоше без да знаеш воопшто. Хех, дури пишувам ми дојде мисла и споредувам ситуација со квантна физика, има еден дел кој што вели дека самото набљудување ја менува реалноста. Инкорпорирано во ситуацијава, дури и да набљудувам од далеку без да забележиш пак нема да ја добијам реалноста. И тоа поврзано со теоријата за детерминизмот тотално се вклопува во ситуацијата, затоа што дури и некој сосема трет да ме забележи ќе ја измени ситуацијата. Можеби баш поради тоа што ме забележал ќе се скрши чаша, ќе настане тепачка и ќе се расипе вечерта. И пак бесконечна низа можни сценарија кои нема да имаат шанса да се случат... Ај доста е, забегувам со муабетот.
Не сум јас крив, универзумот така сака. Предетерминирано е да се случува ова.
Треба да престанам да не сакам промени. Промените се добри и треба да се случуваат затоа што со нив се бележи напредок. Е убаво сето тоа ама јас не сум човек што многу сака промени и изненадувања чисто ради фактот што не секоја девијација води кон прогрес (ете Френк Запа не го потенцирал тоа) и секогаш има можност да направам промена која не води кон напредок. Е таму спаѓаш и ти, промена која може да не води кон напредок туку кон уназадување. Којзнае колку време размислувам и се обидувам да предвидам каква промена ќе бидеш ти во дадена ситуација и дали воопшто имам можност да реагирам ако нешто тргне удолу. Уште немам одговор, огромен број празни сценарија кои никогаш не се случиле и сите освен едно нема никогаш ни да се случат. И? Кое сценарио е тоа?
И дур си размислувам јас ти си којзнае каде. Бем ли га ја каде си ти... не ми е ни битно, секако не сум таму барем да те видам од некое ќоше без да знаеш воопшто. Хех, дури пишувам ми дојде мисла и споредувам ситуација со квантна физика, има еден дел кој што вели дека самото набљудување ја менува реалноста. Инкорпорирано во ситуацијава, дури и да набљудувам од далеку без да забележиш пак нема да ја добијам реалноста. И тоа поврзано со теоријата за детерминизмот тотално се вклопува во ситуацијата, затоа што дури и некој сосема трет да ме забележи ќе ја измени ситуацијата. Можеби баш поради тоа што ме забележал ќе се скрши чаша, ќе настане тепачка и ќе се расипе вечерта. И пак бесконечна низа можни сценарија кои нема да имаат шанса да се случат... Ај доста е, забегувам со муабетот.
Не сум јас крив, универзумот така сака. Предетерминирано е да се случува ова.
