Се сретнавме на раскрсницата со сиви улици..
Јас излегував од дупката,ти паѓаше..Ми подаде рака и ми помогна да излезам,не знаејќи дека и ти ќе паднеш...
И ме гледаше таква ранета не знаејќи како да ми помогнеш..сакаше да ми ги залечиш раните не ти дозволив да ми пријадеш,моја борба беше тоа..
И чекор по чекор ме следеше,ме пратеше како ѕвезда низ ллавиринтите на дупката..
И згасна мојата ѕвезда водилка..Сосем.
Нова се роди..
........
Те гледам како се давиш во дупката..ја пратам борбата која ја водиш и ти го светлам патот..
Сакам да ти пријдам,да ти подадам рака но не дозволуваш..
Пушти ме да ти помогнам го знам патот...
Сакав да отидам,да те заборавам да оставам се зад себе,но сега не можам..
Ќе ти го светлам патот како ти мене пред некое време..
Ќе чекам да заврши борбата за да може да ти го закачам орденот на градите.Знам,знам дека ќе победиш..
Биди силен и издржи..Ќе помине..
Со тебе сум,покрај тебе сум..па макар постанал и најголем клошар,макар постанал и најголем лудак,макар бил и просјак и отпадник мразен од сите...
Ќе те пратам и ќе светлам се пред тебе додека не победиш..а тогаш..