Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)

[SaraFighter]

И како цел свет да се сврти,како цела приказна да почнав да ја читам од почеток пак бевме истите ние јас и тој.Само разликата беше во тоа што беше Декември а не Мај.Разликата беше што се се случуваше една година подоцна.Разликата беше што јас ги затрупав емоциите некаде длабоко во мене и давав отпор на секое ново чуство кое ми го иницираше вечерта.Како да му кажев,дека се плашев да му кажам колку го сакам?Како да му кажев дека имав некоја своја приказна во главата за тоа колку ме сакал?Јас и тој во мојата глава живеевме во еден посебен свет,тоа за мене беше една посебна приказна и тоа ми беше доволно,спомените ми го зедоа данокот од срцето кое патеше по него...А се толку цврссто чував во мене..И потоа си замина.Кратко траеше но доволно за се да се врати назад.А јас конечно престанав да глумам ладна,конечно можев да покажам како ми беше во негова близина и како сите слики ми се вратија како флешови.Како да не поминало една година како да било вчера.И повторно оние струи во стомакот и и кристално плави очи со широка насмевка и една реченица:
‘‘Вечерва никогаш нема да ја заборавам‘‘

 

[SaraFighter]

Ме гледаше како да си ја нашол совршената слика што од секогаш си ја барал.Како разочаран од сите претходни девојки кои си пробувал да ги засакаш,како ме убедуваше дека јас не сум јас,дека сите претходни биле курви од кои си се страмел,дека минатото те научило,дека сите биле лажни светици чии лица си ги видел предоцна.Зошто ми покажа дека сум ти слабост а потоа се откажа за да станеш силен и да не и потклекнеш на љубовта?Очите ти се замаглуваа секој пат кога им потклекнуваше а емоциите,кога покажуваше слабост и посакуваше да ме мразиш бар половина од тоа што ме сакаш.Веројатно така сета болка од минатото ќе ја пополнеше со егото дека си ја повредил онаа која те правела слабак.Си и вратил и за онаа претходната.Одеше преку љубовта во насока на омразата преку себе,преку мене,преку нас затоа што посакуваше да ме мразиш барем малку од тоа што ме сакаше,Сега имаш цела вечност да ме мразиши да ме заборавиш.Цела вечност да вртиш глава кога ќе ме видиш,затоа што твојата малечка се заљуби во туѓа прегратка,а твојата приказана ќе му припѓа на некоја друга.Затоа што љубовта им припаѓа на храбрите,акукавиците ги јадат трошките на омразата.

 

[Struggler]

Never ignore a person who cares for you, because someday you’ll realize you’ve lost a diamond while you were busy collecting stones.

 

[Saladin]

I don't tend to search for perfection. For once I want to consume you as you are. With all the wrinkles on your face, the demons in your closet, you as an incomplete piece of the puzzle. Yet somehow I think you complete me, perfectly.
That's the sense in the world I live in. It has none of it.

 

[Давор]

Сакам да остариш и никој да не те сака, освен ја.

 

[Achernar]

Молчи, не буди ја душава κоја те сонува.

 

[Prashina]

Zoshto sekogas mislish deka troshkite koi mi gi poturas pod nos ke gi iskolvam i soberam?
Dalecinata koja ja nametnuvas jas samo ja prifakam so dvete race. Molkot ke ti raskaze edna porazlicna prikazna koja ne e nitu ljubovna nitu drugarska osven covecka. Koga ke izceznam ke me pobaras po solzite...

 

[Точка]

Сакам да ти кажам оди си, некако со други зборови...

 

[Lady*]

И повторно исто.Истото случајно сретнување.
Пресретнување на нашите погледи,нашите срца.И ти си тој истиот.Трчиш на кај мене,брзајќи да ме прегрнеш.Со насмевка на лицето и надеж.Се прашувам од каде таа надеж?И ме стискаш цврто и долго.А јас?Се правам будала дека ми е сеедно што те гледам,топејќи се во твојата прегратка.А ми оди да те удрам силно,да ти се извикам,да те навредам..Да ти вратам за се’.Но од друга страна пак толку многу ми недостигаш,што..што..Ете така.Ми недостигаш.Ми недостига твоето присуство,твоето смеење и твојата насмевка,твојата позитива што ја делеше со мене,твојата внимателност,ми недостигаш ти.И не!Не сакам да те гледам.Чувствувам како ми ги кинеш раните од сопствената кожа.Ги отвараш и боли.Многу боли.Денот ми се претвора во ноќ.Денот ми се претвора во минато,навраќајќи се кон тебе,со тебе,без тебе..Ми ги упропастуваш дните кога ќе те сретнам!Не сакам да те гледам,сфаќаш?Ме боли.Не ми се појавувај пред очи.Заборавам се’ и ти пак случајно ме сретнуваш,и пак,и пак..Не можам повеќе,оди си!Ме измачуваш и со твоето присуство и со твоето отсуство.Не можам без тебе,не можам со тебе.Бегај од мене…Или дојди и остани.Остани,но засекогаш.
Не ме измачувај,не можам повеќе..

 

[BlackTulip]

Зимата е како личноста која ја сакаме, те обвиткува со својата убавина. Искачуваш угорница и мислиш дека си останал без здив , ти го забрзува срцето, се препотуваш ,се смрзнуваш.
Затоа ја сакам зимата, ме потсеќа на тебе, ми го зима здивот, ми го лади грлово,ја чувствуам низ цело тело, се ежам , а пожива не сум била. Се вртам и те гледам тебе, убавина , искреност, живот, белило.