Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)

[Lena]

Се радувам што имам можност да работам со тебе.Чудно ми беше кога видов вчера дека си шеф на мојот тим,да не ти кажувам како ми чукаше срцето и кои страшни мисли ми се вртеа низ глава..За секунда помислив на универзумот и вмешувањето на неговите прсти во приказнава,но и за секунда ја отфрлив таа мисла од себе и ставив се во случајност.
Сето она од кое бегав и го избегнував стои пред мене како задача уствари предизвик кој морам да го поминам.Некаде прочитав дека нема бегање од судбината..Колку и да сакаме да ја избегнеме и да ја промениме ако нешто треба да се случи,ќе се случи..Иако некако не сакам да ми се случиш ти..Сакам да те имам како близок пријател...Тоа го сакам од тебе.

 

[Lady*]

Но најмногу ми недостига тоа што мислев дека си, а на тоа ни малку сличен не беше.
Ме уништи.

 

[BlackTulip]

Ела да се лечиме, баш како што знаеме ние самите. Да се грижиме еден за друг да помине настинкава на душава. Да помине и твојата болка , да помине се што боли и чмае ко чума. Ела душо, со тебе никоја болка нема сила, со тебе секоја мисла отстварлива е ..

 

[Lena]

Зарем може некој да ме прави така целосна како што ме правиш ти?
Зарем можеш да ги смири сите мои демони со твоето присуство?
Како успеваш?
Зарем е можно да го дадам најдоброто од себе да би била во твоите,а воедно во моите очи најдобрата од сите останати во тимот?
Ми се допадна изразот на твоето лице денес кога ти го предадов листот со постигнатите цели..
И?
Постигнав..
Колку?
Колку што баравте од мене...
И тој продорен поглед со прашањето..
Тука си утре???
Тука сум.
Те чекам..до утре..
Кој внатрешен мир..Кое чувство на слобода..Која неопишлива радост..Мир,тишина,задоволство,среќа..
Целосна сум.Како да сум дошла дома.
како ништо да не фали..
Оје колку сум ужасно вљубена во тебе...
Се чувствувам како победник.Затоа што ги победив сопствените стравови.Ги победив знаеш што значи тоа?
Не знаеш.И нема да дознаеш,знам јас и доволно е.Знаев дека ти си мостот кој го барав.Оној кој ќе ме доведе до мене.Оној кој ќе ја спои илузијата претворајќи ја во реалност..Ми ја врати насмевката.Самодовербата.
Не можам да разберам како..а и не е важно.

 

[BlackTulip]

Зошто да се нервирам кога знаев во што се вплеткувам. Зошто да имам непроспиени ноќи кога знаев кои демони ги криеш. Ја ко некој уметник фасциниран од уметничко дело, загледана во тебе како минеш со прстите низ косата, ја гризаш усната мислиш највкусното овошје на свет е. Ме полуде.. ме фрли на небо, ме акна од земја. Нема сум, нема звук, нема крик во мене, само торнадо останато , бура од чувства и страсти кон тебе. А дланкиве се врзани, неможам да те допрам, неможам да те впијам ни со бакнеж. Нема, нема да ми требаш вака нели? Нема да горам по тебе вака силно, нели престануваше се? Решив, ја завртев главата мислев на телевизорот, ајде можеш ти.. ех тие длланки, само да ги заринам ноктиве по тој грб.. Соземи се драга, ти можеш. Или седи гледај тв или заминувај. Ало такси ...

 

[Achernar]

Смρта не ρазделува, само недостигот од љубов.

 

[BlackTulip]

Ти душо немаш појма што чувствувам за тебе!!

 

[Давор]

Ноќва пијам за тебе. Се обидувам да те памтам по добрите работи, иако малку се, сакам да верувам дека беше совршено. Удар по удар по удар по удар по удар.. се плашам дека моево срце нема повеќе да издржи. Сакам да си тука барем ноќва, да ти кажам некои работи кои не можам да ти ги кажам додека сум свесен. Или трезен, сеедно. Те сакам на минутка, те сакам за малкуцка. Зарем толку малкуцка не можеш да одделиш од своето време? Ајде биди фер, само малкуцка. Знаеш дека отсекогаш се задоволував со малкуцка. Дај ми причина да живеам, одамна сум мртов одвнатре. Механички јадам, механички се смеам, дури и механички спијам. Повеќе не те ни сонувам! Се плашам дека полека го заборавам твојот лик, па морам да го отворам твојот фејсбук профил за да се потсетам. А душава гори по тебе, вели дојди и земи ме со себе.

 

[JaMi]

Иако постојано ти кажувам дека те сакам, сакам да знаеш дека навистина го мислам тоа.
Те сакам бејб и никогаш не е доста за вакви најубави зборови.
(фала за возвратената љубов )

 

[crvenkapa]

Срекна сум, конечно сум срекна, но постоjaт моменти кога нотите го довикуваат твоето име, кога спомените корнат како надоjдена река после пролетен дожд и тогаш сфакам дека спомените од детството тешко избледнуваат!