Се прашувам од каде толку храброст во мене,да застанам така студено за една минута пред тебе и да те прашам за код?
Па да си дозволам да го промашам комлетниот текст,затоа што стоиш до мене,а клиентот ми се смее?
А ти пак да го заборавиш кодот кој секогаш го знаеш?
Се прашувам од каде храброста
во мене да стојам и да те гледам во очи?
Како изгледам кога те гледам така?
Заљубено,како на филм?
Или?
Се прашувам од каде храброста во тебе да ми намигнеш?
Што треба да значи тоа намигнување?
Се разбираме?
Се е кул?
Ти се допаѓам?
Како да го протолкувам?
Или воопшто да не барам значење во сето тоа,би било подобро зар не?
Нека се случува.
Посакав.