Толку многу сакам да напишам, но ете немам толку зборови.
Некогаш ми е поубаво кога ќе ставам насмевка лицето и кога не ми е дојдено до смеење, само да не мора да објаснувам наоколу.
Често пати кога слушам некоја песна, гледам филм, излегувам надвор, шо и да било да правам, се ме потсетува на тебе.
Многу пати знаеш и на сон да ми дојдеш, тогаш изгледаш толку реално, но подоцна свајќам деека било само еден сон...