Мислев ќе е потешко, но изгледа јас колку што те преценив тебе во своите очи, толку ја преценив и тагата по тебе.
Признавам ти беше баш од помош, толку гнасно и прлаво се покажа и се покажуваш што треба да сум навистина луда за да чувствувам било каква емоција кон тебе.
Не ми недостасуваш, воопшто не ми фали ни твојот глас, ни твојот лик, ни твоите раце. Очите што некогаш мислев дека се моја ахилова пета, сега се само две темни дамки кои зрачат едно големо НИШТО. Се смалуваш секој ден се повеќе, честитам.
Имаше голем потенцијал, и шанса да бидеш среќен во овој краток живот, ама ти избра празнина.
Слушам креветот ти е згужван секое сабајле, ама затоа пак душата испеглана како да ти е направена од тенок мраз. Никогаш за никого не сум го кажала ова, но ти познанику си изгубен случај.
Ќе живееш празно, бидејќи само со устата знаеше да лаеш убави зборови и затоа што секој твој збор вреди торба вошки и болви.
Подалеку од мене човеку, подалеку од оваа душа што е во мене, не ти дозволувам да ја испрлаш. Стој Подалеку.