Сакам да ти кажам...
Беше секаков со мене. Груб на зборови, добар, лош, фин, ме разочаруваше, ме сакаше. Секаков, дури најдраг и најдобар. Некогаш се покажуваше како најлоша личност, ама само за да не видат каков всушност си ти, дека си слаб, дека се плашиш. Со тоа мене ме јадеше внатре и не можев да издржам. Многу пати ме разочара, но никогаш нема да можам да те мразам. Сега сум само ладна со тебе. Се правам дека ми е сеедно. Не сакам да ти давам до знаење дека ми значиш. Не повеќе! Сакам да продолжам понатаму. Вака е најдобро за двајцата. Ти по твој пат, јас по мојот. Колку и да е тешко, ќе помине! Јас со тебе завршив и остана само сето тоа да го прифатам....и го прифатив! Редно е веќе и ти да го прифатиш! Така ќе бидеме само странци со спомени, и ништо повеќе!
Поздрав!