Седам сама во мојава соба и на тебе мислам. Ја слушам музиката која ме потсеќа на твоите очи и твојот лик...и се прашувам: зошто со зборови не можам да те допрам?? Зошто со зборови не можам да те прегрнам?? Зошто со зборови не можам да те бакнам??....но можам да почувствувам колку си блиску до мене...
Сакам да ти кажам.... (љубовна исповедувачница)
- Автор на темата Saladin
- Време на започнување
Љубовта со него е само илузија, како привидување на невозможното, реалност каква што само јас сакам да видам..
Таа љубов е едносмерна улица, не постои излез, не постои мост кој води до него, не постои ни мал премин кој води до неговото срце.
Но јас чекорам и чекам..знаејќи дека е попусто..
Таа љубов е едносмерна улица, не постои излез, не постои мост кој води до него, не постои ни мал премин кој води до неговото срце.
Но јас чекорам и чекам..знаејќи дека е попусто..
Имаше утра, кога би ти поклонила и пола од својот живот, само за да не ме боли твоето отсуство.
И ќе се запрашаш зошто утра, кога ноќта е најголемиот кошмар на ранетите души?! И знаеш зошто баш утрата?
Затоа што јас те поставив на почетокот на својот ден, за да бидиш зрак силна светлина;
Затоа што јас се борев додека ти се колебаше;
Затоа што јас мечтаев, додека ти се сомневаше и
Затоа што твојата лага ја уби секоја моја вистина.
И не, нема да ти оставам место во спомените, и тие се преголеми за тебе..зајди во предвечерието на една пролетна ноќ,
онака безшумно исчезни..исто онака како што живееш, толку безшумно што и никој не го осека твоето постоење.
И ќе се запрашаш зошто утра, кога ноќта е најголемиот кошмар на ранетите души?! И знаеш зошто баш утрата?
Затоа што јас те поставив на почетокот на својот ден, за да бидиш зрак силна светлина;
Затоа што јас се борев додека ти се колебаше;
Затоа што јас мечтаев, додека ти се сомневаше и
Затоа што твојата лага ја уби секоја моја вистина.
И не, нема да ти оставам место во спомените, и тие се преголеми за тебе..зајди во предвечерието на една пролетна ноќ,
онака безшумно исчезни..исто онака како што живееш, толку безшумно што и никој не го осека твоето постоење.
И тогаш од нигде никаде пред мене ти.
Не знаев што ме изненади повеќе, твојот лик тука на место каде никогаш не ќе поверував дека ќе те сретнам или она чукање на срцево како лудо кога пред мене застана некој кој еднаш одамна ме остави да се прашувам зошто замина без објаснување. Исчезна без збор и никогаш веќе не се појави. И ти, човекот кој некогаш ми беше толку близок, помина покрај мене гледајќи ме право во очи. И помина како што и замина. Како од странец, како покрај странец... Без збор.
Некогаш и мислам дека кога нема кој да ти недостига, ти недостигаат сите оние кои некогаш си ги сакал.
Не знаев што ме изненади повеќе, твојот лик тука на место каде никогаш не ќе поверував дека ќе те сретнам или она чукање на срцево како лудо кога пред мене застана некој кој еднаш одамна ме остави да се прашувам зошто замина без објаснување. Исчезна без збор и никогаш веќе не се појави. И ти, човекот кој некогаш ми беше толку близок, помина покрај мене гледајќи ме право во очи. И помина како што и замина. Како од странец, како покрај странец... Без збор.
Знаеш,сакам да ти кажам луѓето во животот доаѓаат и си заминуваат секој на свој начин некои ќе заминат без трага и глас,некои ќе заминат во врева...Остануваат секогаш до тебе оние кои вистински те сакале.Знаеш сакам да ти кажам се што ми лежи на душава еден ден.....никогаш не го кажав тоа што го мислам да не те повредам само заради тоа.Но реално ти ни тоа не го заслужуваш,не заслужуваш никаква вистина,тоа би било премногу добро за тебе.Знаеш мислев дека раната што ми ја отвори е затворена но не е ....мислев дека спомените сум ги закопала длабоко во мене но не...мислев дека никогаш нема да помислам на тебе ....но сепак помислувам.Знаеш чудна работа е оваа душава моја да можев да ја контролирам и да ја извадам и да ја заменам со нова се би дала на светот,останува да се помирам со лагата дека ќе бидеш заборавен а спомените длабоко потиснати во мене,раната секако ќе боли но со текот на времето ќе помине па нели времето ги лечи раните?Помина време а ти се заковал во срцево како никој досега,од каде таа моќ?Не разбрав,никогаш нема!
Многу е лошо кога тој збор „Те сакам“ го користиш само колку да го кажеш.... Немој бе драга... немој, не го валкај најчистиот збор што го има на вселенава...
Останаа зборови недоречени во грлото. Остана душа на ченгел обесена , заборавена.
Во пепелта некогаш ќе бараш изгорен камен кој ќе го наречеш по мене....
Во пепелта некогаш ќе бараш изгорен камен кој ќе го наречеш по мене....
Не се грижи, јас и оваа планина ќе ја кренам на плеќи како и сите други. Се сеќаваш на правилото сите зборови во очи да се кажат....
Некои зборови не треба да се кажат освен да се погледнат очите и доволно е. Недопиеното вино, недоречените зборови, непогледите, зар е тоа што си ти?
Некако не можам да верувам и ми треба време да поверувам...
Некои зборови не треба да се кажат освен да се погледнат очите и доволно е. Недопиеното вино, недоречените зборови, непогледите, зар е тоа што си ти?
Некако не можам да верувам и ми треба време да поверувам...
Замислувам..
Сакам да се предадам и да те впијам во себе како што го впивам мирисот на пролетта.
Те замислувам разголен,со чаша вино во раката лежиш на софата и ги следиш моите женствени подвизи кои те предизвикуваат.Како мене твоите очи..ме продираат и со секој трепет на окото,затреперува моето срце.Потскокнува.
Ти се доближувам и го допирам твоето топло тело,земајќи ја чашата со вино и поливајќи ја по твојот стомак..го чувствувам вкусот на виното на јазикот и на усните.Слатко е,
како
бакнежот на твоите усни..ти дозволувам да ме галиш по телото..Ти се предавам..
Замислувам..и ги отворам очите во темнината.Саат кој чука и празна постела.
Сакам да се предадам и да те впијам во себе како што го впивам мирисот на пролетта.
Те замислувам разголен,со чаша вино во раката лежиш на софата и ги следиш моите женствени подвизи кои те предизвикуваат.Како мене твоите очи..ме продираат и со секој трепет на окото,затреперува моето срце.Потскокнува.
Ти се доближувам и го допирам твоето топло тело,земајќи ја чашата со вино и поливајќи ја по твојот стомак..го чувствувам вкусот на виното на јазикот и на усните.Слатко е,
како
бакнежот на твоите усни..ти дозволувам да ме галиш по телото..Ти се предавам..
Замислувам..и ги отворам очите во темнината.Саат кој чука и празна постела.
Зарем сме виновни што не сме заедно во овој живот, за да не го бараш тоа нешто што ти недостига во мене.