Дури и со затворени очи можам да те познаам...Имаш специфичен мирис што продира низ мене,се шири,струи низ вениве и ме обзема целосно..Твојот мирис е како сончев зрак на лице,му се радувам секогаш кога ќе ме допре..Некогаш мирисаш на дожд,знаеш дека уживам во дождот...сакам да е по мене,насекаде на голата кожа..исто како ти,на секој милиметар од телово..Мирисаш на возбуда зошто знаеш да ми ги надразниш сетилата и да ме натераш да лебдам...Некогаш мирисаш на горчина,ми стоиш во грлово секогаш кога сакам да те викнам а те нема...Уф...и колку само мирисаш на грев..Мој грев...И не би побарала да ми простат..Зошто да барам прошка за едно боженско уживање ???...Можеби само мало слатко каење после целосно предавање...Ама неее !!....Мирисаш на грев а јас ги подавам рацете по тебе..Како да те знам,те познавам во гужвата помеѓу илјада лица..и сите се исти а тебе те познавам по мирисот...Оној ист што го замислувам по мене,оној што е залепен и впиен во порите...Те познавам по дишењето зошто ти трепери здивот..се плашиш.Знаеш,те замислувам во темна соба...добро,свети свеќа за да можам да се удавам во тебе и да останам таму...Мирисаш на мојата потреба по тебе...додека ми шепотиш,додека те осеќам на мојот врат,додека ме допираш по усните со твоите..ах...отров и мед...сладок грев....И додека ме милуваш по градите и со дланките правиш телово да лебди и да паѓа и да трепери и да доживее ерупција и безброј оргазми... додека ме допираш...полудувам...а ти мирисаш на мрак..Не знаев дека мракот има мирис додека не те осетив тебе во него,додека не потонав со целиот бит..силуета во твоите раце,сенка на ѕидот збесната од возбуда..Можам да те познаам по мирисот..Ти можеш да имаш илјада лица и ниедно име...во моите мисли можеш да си само сенка..ама секогаш...кога и да се појавиш...не можам да сум рамнодушна,морам да те впивам во себе зошто Ти мирисаш на љубов.....