Леле ама сум мрзлив денеска ... ми се шета,ми се спие,ми се јаде,само да не фатам книга.А сеа ако не земам да поучам, вечер нема шанси
Сакам..сакам да го вратам времето назад и да ги направев работите подобро.
И сега,кога ништо не е важно јас останувам со желбата да заминам од овде.
Колку и да сакам да седам во Мкд...секое место ме потсека на нешто.
Сакам во Италија да се шетам со другарка ми како тогаш...денски...да се смееме и да го оговараме оној згодниот со кучето.
Или пак да седиме во некој бар и да и кажувам како ја тепав најголемата шмизла во школо и и ја искорнав надградбата на коса.
Сакам да ја држам Викториа,или да одам во Кинеската продавница и да ги учам на Македонски.
Да пцуам по улиците...да пуштам гласно музика и да се смеам додека ме држи.
Но насмевката сега ми е само една обична линија која ништо не значи повеке.
Не паметам кога се смеев искрено од срце.
Само глумам...И ке продолжам на прашањето да одговарам:Дали ти е добро?Да добро ми е.Вие бидете добро.
Зошто јас не сум важна повеке,туку само оние кои ми значат.
Ке издржам јас...како се досега...
Но почнав и да штрајкувам со глад.
Иако со тоа не се добива ништо нели?
Немам апетит,нема ни да имам.
Ке имам само скиселено лице.
не е на арно ова.........заебана работа........како само ти да си несреќна.....само на жалење оди работава.....тоа не е добро секогаш постои светла страна, па колку и да е мрачно.....ама јебига мош некој носи цвикери за сонце во темно
ајде ??Шо е бе си можам и што сега Ке праам така коа ништо не ми можеш тралалала е ајде де