не ми се верува како ми се случи ова и зоштооооооооооо ://///
дека ми недостигаш како никогаш до сега... пробувам да не мислам на нашите прекрасни моменти, но не можам, премногу се! Сега веќе не е болно тоа што се сеќавам на тебе, сега ме обзема чувство на безизмерна среќа.... колку ли само сум среќна што имав можност да те запознаам, да ме научиш на сите тие прекрасни работи... Знам дека ме чекаш, не знам колку време ќе ми треба за повторно да те видам, но знам дека еден ден повторно ке можам да ја почувствувам твојата најсилна прегратка... до тогаш чувај ме од горе...