Значи сабајлево сто пати го поместив алармот. Ѕвонеше во шест и пол, демек да повторам нешто за колоквиум, yeah right, па во петнаесет до седум, па во седум и за да се разбудам во петнаесет до 8!
Па врнеше, како да станам, аман!
Но добро, го средив колоквиумот, излегов за рекордно време па ќе видиме резултатите.
Сега има да спијам цел ден и вечер да учам.
Нешто ми се јаде, ми се плаче, ми се гушка и ми се валка со некој во постела. Ваљда е пмс..
Испуштам воздишки што рушат планини..