Сношти се потсетив зошто не сакам да излегувам по дискотеки.
Гужва, гужва, премногу гужва. Кое уживање е 20 минути да се бориш да пројдеш од едно до друго место со пијачката во вис и да капеш по народот наоколу, да те газат по три штикли во минута, да се тесниш на секое минување и да ти маваат романтики некои што ни името не си го знаат во моментот?
Nevermore.
Се сложува и моето модро стапало.
Мобилни, мобилни насекаде. Тапкање во место и чекирање за "top provod, labavo". Лабаво бе...кој ги смислува изразиве...
Сѐ почесто мислам дека навистина не знам што е забава и убав помин, ама гужва, рандом измиксана музика (посебен хит се комшискиве синтисајзерки со вибрато вокали, измешани со некој тупца-тупца ритам
), евтини, а трократно поскапи пијачки и телефон во раце, не е.
Мрчено е безброј пати и е веќе досадно, ама менталитетов ни е стра-шен. Од загрозената сорта сме која сѐ уште не мрднала од точката секој со своето племе да се движи и другите да ги гледа ко потенцијална опасност. Мислам само ние, западниве комшии и мал северен дел останавме такви. Затоа пак ФБИ може да ни завиди на способноста со телефон во раце да стигнеме да видиме околу кој какви гаќи носел. Ама феномен е појавата, искрено!
Што знам па, може околината не ми се погодува, може пак јас на неа.